Bir insanı sevmekle başlıyordu AŞK .

**Rüya Perisi** · 30.08.2013, 21:58

Bir insanı sevmekle başlıyordu AŞK .

Sen ölümle arana mesafe koyacak kadar soğuk bir kışı andırıyordun
Geride ise gözyaşlarına acımayacak kadar masum bir seveni kandırıyordun

Özlemlerime koşacağım anların teneffüs zilini çalmadığında
Geçmişteki mutluluklar yeter dermişçesine
Tren çığlığı rayların küflü demirlerinin
Masumiyetine benzediği zamanları kazıdım hafızama.

Şeytanla dost olan acımasızlığının teseddürüne bürünmüş sahte yüzün
Kim bilir Daha kaç kişiye verecek hüzün.

Başkalaşan kişiliğin kimden darbe almışdı da
Yoksulluğumu büyüttüğüm kurak tarlamın ekinlerine
Bir karga gibi sokulup oruç bozarcasına
İyinin ve kötünün kararsızlığıyla saldırdın?

Asil bir sefillik deryasında
Oltama takılan yosun kaplamış yüreğin
Gurur diyerek yaşamaya çalıştığım
Paslanmış ufkumun sis çökmüş hayalini çürüttü.

Duymayı çoktan unuttuğum
Sağırmı oldum yoksa dedirten tatlı sözlerini
Hangi sütü lekeli ananın evladına söyledin de
Notasız besteler gibi
Türküsüz bir ömre mahkûm bıraktın beni?

Ama bir gün hepsinden bıkıp
Bakkal defteri ve taksit kartları sıkıntısında
Sade bir ömrün kenar mahalle saflığında yaşamak istiyorum dersen
Ve sorarsan bu acımasızlığından kurtulmanın yolunu
Sana tek tavsiyem Azraillin elinden su iç!

Bir insanı sevmekle başlıyordu aşk
Ve terk etmesiyle acı.

Alıntı *

30.08.2013, 21:58	#1 (permalink)
Rüya Perisi Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.	Bir insanı sevmekle başlıyordu AŞK . Bir insanı sevmekle başlıyordu AŞK . Sen ölümle arana mesafe koyacak kadar soğuk bir kışı andırıyordun Geride ise gözyaşlarına acımayacak kadar masum bir seveni kandırıyordun Özlemlerime koşacağım anların teneffüs zilini çalmadığında Geçmişteki mutluluklar yeter dermişçesine Tren çığlığı rayların küflü demirlerinin Masumiyetine benzediği zamanları kazıdım hafızama. Şeytanla dost olan acımasızlığının teseddürüne bürünmüş sahte yüzün Kim bilir Daha kaç kişiye verecek hüzün. Başkalaşan kişiliğin kimden darbe almışdı da Yoksulluğumu büyüttüğüm kurak tarlamın ekinlerine Bir karga gibi sokulup oruç bozarcasına İyinin ve kötünün kararsızlığıyla saldırdın? Asil bir sefillik deryasında Oltama takılan yosun kaplamış yüreğin Gurur diyerek yaşamaya çalıştığım Paslanmış ufkumun sis çökmüş hayalini çürüttü. Duymayı çoktan unuttuğum Sağırmı oldum yoksa dedirten tatlı sözlerini Hangi sütü lekeli ananın evladına söyledin de Notasız besteler gibi Türküsüz bir ömre mahkûm bıraktın beni? Ama bir gün hepsinden bıkıp Bakkal defteri ve taksit kartları sıkıntısında Sade bir ömrün kenar mahalle saflığında yaşamak istiyorum dersen Ve sorarsan bu acımasızlığından kurtulmanın yolunu Sana tek tavsiyem Azraillin elinden su iç! Bir insanı sevmekle başlıyordu aşk Ve terk etmesiyle acı. Alıntı * Benzer Konular Karadeniz insanı... Bahane insanı... Herşey Bir İnsanı Sevmekle Başlayacak... Aşk; insanı suskunlaştırır... Yurdum insanı düğün... Paylaş Share this post on Twitter Follow @Forumaski __________________