O bana yeter

[FifiVePirtik]

O BANA YETER!

“Neden beni terk ettin?”

Düşlerimle baş başa kaldığım zaman, nedensiz duygulara yelken açıyorum ansızın. Kimi zaman kuytulara çekiliyorum, kimi zaman da, kendi içimde kendimle cebelleşiyorum. Zahmetsiz rahmet olmaz dedikleri bu olsa gerek! Rahmetini umut ettiğim zaman, zahmetine katlanmak aklıma gelmiyor. Ya rahmetini unutacağım veya zahmetine katlanacağım. Bunu düşünmek dahi ayrı bir zahmet...

Ah etmek gerekir, Allah varken. Olmayacağı saçma tabii! Ben, içimi dökerim beni dinleyene. Ben sırrımı paylaşırım yüce sırdaşa. Ben yol tutarım ulu yoldaşa. Ben hal dilenirim en güzel haldaşa. Haydi bas git dercesine bakıyorum zamana. Beni neyle tehdit ediyorsun? Beni biliyor zaten bilmesi gereken; beni görüyor zaten görmesi gereken. Ben fısıldasam dahi; bu fısıltım, ona çığlık olur. Ya var olması gereken benim, ya da yok olması gereken... Varda yokun temsiliyim bir nebze.

Anılar canlanıyor gözlerimde. Kendimi ilk bildiğim an ve özümü benimseyip, çözümlemelere tabi tuttuğum o an... An o andır ki, yokluğun nakışlarıyla örülür. Ve an o andır ki, varlığın libasıyla örtünür. Haydi diyelim uyduk Şeytan'a da bozduk ahdi! Ya sonra? Sonrası meçhul ef'allere bel bağlamak ne kadar akıl kârı? Ne kadar kabul edilir bir reçete? (!) Suskun cümlelerin esaretine boyun eğmek lazım! Susup öylece dinlemek... Dinmez sancılarla uğraşmalı bazen ve o sancılara ilaç sürmek lazım! İlaçsız sancılar olmaz, bilirsiniz...

Eyvahlar etmenin lüzumu yok. Ben gerçek dosta yönelmek istiyorum. Sonradan beni terk etmeyene... Sözde dost, özde düşman olana değil. Bana Sabir ismiyle sabırlar bahşeden, Tahir ismiyle gönlümü temizleyen ve Rahman ismiyle bana rahmeden... O, görenlerin en hayırlısı, duyanların en efdeli ve alimlerin en alimidir. O, bana yeter!