Ve insan ait olduğu yere yakışır en çok

[Myself]

Ve insan ait olduğu yere yakışır en çok



Kafamda asılı duran bir fikre aitsin.
Ve insan ait olduğu yere yakışır en çok.
Yalan değil,
En çok benim düşüncelerime yakışıyor adın.
Çünkü ben güzel düşünüyorum seni,iyi düşünüyorum.
Hiç olmadığı kadar çok düşünüyorum bugünde.
Bundan sonra ne yapsam boş,biliyorum.
Ama hiçbir şey bu kalbin senlerle dolu olduğunu yalanlayamaz.
Boşlukların seni yoktan var ettiği zamanlarda,
Şiirlerimin satır aralarına saklarım hüznümü.
Kimsenin ruhu bile duymayacağı sözcüklere soyunur dilim.
Üstü kapalı söylerim adını yine de.
Kimse duymasın diye.
Duyan olursa adına aşık olmasın diye.
Böyle sevdim seni.
Kıskanarak,sakınarak...
Saklanarak nasıl geçmezse bir ömür,
Seni yüreğimde saklamaktan yoruldum.
Kaçarak nasıl geçmezse bu ömür,
Seni yitirmemek için senden kaçmaktan yoruldum.
Yine de yitirmedim seni,korkma.
İçimdeki yangına konu olduğundan beri hep oradasın.
İçimin içler acısı durumuna güler geçersin.
Yaktığın ateşi de açtığın yarayı da görmezden geldin sen.
İçimdeyken iç kanamalarıma şahit oldun,
Belki defalarca.
Ama merhamet etmedin hiç.
Derin düşüncelerini sakladığın gözlerini ömrüm boyu kapattın.
Merhem olmadın kanayan yaralarıma.
Ellerin her derde deva olurdu da
Benim derdime ortak oldu.
Buna rağmen daraltmadım hiç içimi
Çünkü sen vardın içimde
Ve anlamı yoktu yerini daraltmanın .
Unutuluyorum,farkındayım.
Ama yanmıyor canım.
Gelmeyecek birini beklemiyorum pencerelerde.
Artık sayıklamıyorum gecelere adını.
Seni bana hatırlatan ne varsa ona sayıklatıyorum adını.
Yorgunum çünkü.
Her telinde hüznü sakladığım saçlara sahibim.
Şimdi yalnızsın.
İçine düştüğün duruma üzülmüş değilim.
Çünkü içime düştüğünde yerinin kıymetini bilmedin.
İnsan onun için yanan yüreğe yakışır ya en çok
Yalan değil,
En çok benim yüreğime yakıştı yüreğin.
Kıymet bilmedin.
Bana kahkahalarını biriktirdiğin tebessümlerle gelişin kıyametim oldu.
Bundan sonra ne yapsam boş biliyorum.
Ama hiçbir şey gözlerine kurduğum şehrin yerini tutamaz.
Bir daha aynı hayali düşlerken ellerin böylesine masum kalamaz.
Biz ancak kirli şehrin kalabalık kimsesizliğine hayal oluruz.
Belki hayat buluruz yine,
Birbirimizin sevgiye muhtaç damarlarında akan kan oluruz.
Ama şunu unutma,
Bir ben daha bulabilirsin ama bir daha bizi asla bulamazsın.

Aslı Yeşilyurt