Venüs: “Dünyanın İkizi”nin Acılı Tarihi

[Paradox]

Venüs: “Dünyanın İkizi”nin Acılı Tarihi

Güneş ve Ay’dan sonra en parlak gök cismi olan bu gezegen, tanrısal güzellikle sık sık özdeşleştirilmesine karşın, son elli yıldaki bulgularımızın bize sunduğu sonuçlara göre, bir “cehennem”i andırmaktadır. Kütle, boyut ve yoğunluk açısından dünyaya son derece yakın değerlere sahip olan ve bu nedenle “kardeş gezegen” olarak görülen Venüs’ün hiçbir yasam biçimine olanak vermeyecek biçimde sıcak olusu, yalnızca güneşe bizden daha yakın olmasından kaynaklanmaz. Güneşe ondan çok daha yakın olan Merkür bile, hiç değilse “gece olduğunda”, Venüs’ün yanında “serin bir gezegen” olarak kalır. Bunun nedeni, Venüs’ün bütün çevresini yoğun ve kalın bir tabaka halinde saran atmosferidir.


Yoğun ve kalın atmosferi, Venüs’e yönelen meraklı bakışlardan gezegen yüzeyini gizleyen bir engel olmakla kalmaz, son derece güçlü bir “sera etkisi” yaratarak ısıyı da içerde hapseder. Bu nedenle, gezegende, yüzey sıcaklığı 480 dereceyi bulmaktadır.
Neredeyse yüzde 96 oranında karbondioksitten oluşan bu atmosferde herhangi bir canlı varlığın soluması elbette mümkün değil. Buna anormal yüzey sıcaklığını da eklediğimizde, Venüs’e, inceleme amaçlı insanlı bir uzay yolculuğunun şimdilik epey uzak bir düş olduğunu söyleyebiliriz.

Dönüş hareketi, bütün gezegenlerin tersine, batıdan doğuya doğru değil, doğudan batıya doğrudur. Yani eğer Venüs’ün yüzeyinde “sabah olmasını” bekleyen biri olsaydınız, günesin ufukta doğusunu görmek için doğuya değil, batıya dönmeniz gerekecekti. Her şeyiyle ters, aykırı, garip, ürkütücü bir gezegenden söz ediyoruz yani.
Laplace’ın klasik nebula teorisine göre güneş sisteminde merkeze yakın gezegenler, uzak olan gezegenlerden daha gençtir. Bu durumda Dünya’nın Mars’tan, Venüs’ün de Dünya’dan daha genç olduğu söylenebilir.


Genel kurama göre gezegenler yaslandıkça dıştan başlayarak soğuma ortaya çıkar ve kabuk giderek kalınlaşıp sertleşir. Bundan 100 milyon yıl önce, gezegenimizin yüzeyi bugünküne oranla çok daha hareketli ve istikrarsızdı. Bir milyar yıl önceyse, muhtemelen değil görmek, düşünü bile kurmak istemeyeceğimiz kadar dehşet verici bir yerdi. Yaslandıkça, dünyamız da görece daha sakin bir gezegen haline geldi –tabii yalnızca yüzey hareketleri açısından!
Gezegen, bundan 7300 yıl öncesine dek, bugünkünden oldukça farklı ve çok daha geniş çaplı bir yörünge üzerindeydi ve bu yörünge ekliptikle çakışmıyor, 40 derece kadar sapma gösteriyordu. Konumu, muhtemelen Mars ile Jüpiter arasında, bugün “asteroid kuşağı” olarak bildiğimiz yerdeydi ve olasılıkla, bir de uydusu vardı çevresinde dönen. İ.Ö. 5310’da, uzayın derinliklerinden çok uzun bir eliptik yörünge çizerek gelen Onuncu Gezegen, Nibiru/Marduk, oldukça tehlikeli bir yakın geçiş gerçekleştirdi ve Venüs’ün bütün dengesini bozdu. (Büyük bir olasılıkla bu olay, Nibiru/Marduk’un sicilindeki tek “sabıka kaydı” değildir. Merkür’ün yapısını inceleyen bilim adamları, bu gezegenin milyonlarca yıl önce en az iki kez, kendisi büyüklüğünde bir gök cismiyle çarpıştığını ve bu nedenle yüzeydeki metallerin çekirdeğe gömülerek gezegenin “sıvı çekirdek”ten yoksun kaldığını düşünüyorlar.


Bu çarpışmayı gerçekleştirmeye en uygun adayın, Nibiru/Marduk’un uydularından biri olduğu düşünülebilir.)Diğer yandan, sistemin içlerine doğru başlayan beklenmedik hareket, Venüs’ü,ilkin Mars’la tehlikeli biçimde yakınlaştırdı, ardından da Dünyamızla yakın bir geçise zorladı. Bu sırada gezegen, çarpmanın sonucunda oluşan moloz, artık ve toz bulutlarını da birlikte sürüklüyordu göklerdeki garip yolculuğunu sürdürürken. Başka bir deyişle, “Tüten Yıldız” imgesine son derece uygun bir görünüm veriyordu.


Günesin de yoğun çekim etkisiyle gökyüzünde iki bin yıl kadar süren bir “güçler savası” yasandı ve sonunda Dünya tarafından itilip Güneş’in çekim gücüne yakalanan Venüs, Merkür ile Dünya arasında, bugün bildiğimiz konumuna oturdu. Daha önce maruz kalmadığı yoğun bir gelgit etkisini, simdi de Güneş’ten alıyordu ki, bu da jeolojik hareketin hızını yitirmemesine yol açtı.
Çarpmanın ve eski yörüngesinden çıkmanın bir büyük etkisi de, gezegenin dönüş hareketinde görüldü. “Astronomlar Venüs’ün ‘ters yönde dönüş” hareketini ‘oldukça dikkat çekici’ buluyorlar. Genellikle kabul edilen açıklama, tarihin belli bir noktasında –olasılıkla dev bir asteroid ya da kuyrukluyıldız tarafından- gezegene şiddetle çarpıldığı ve bunun etkisiyle dönüsünün bir an için durup, ardından ‘ters yöne doğru devam ettiği’ yolunda. Bu felaketin milyarlarca yıl önce, güneş sisteminin ilk oluşum aşamalarında yaşanıldığı düşünülmekle birlikte, böylesi bir çarpışmanın
çok daha yakın tarihli olduğuna ilişkin de işaretler var.”


Burak ELDEM’in “2012: Mardukla Randevu” kitabından.

[Ada]

Belkide Allahin somut göstergesi.