Dağın Tepesindeki Bulutlar

Meryem, evlerinin biraz ilerisindeki dere kıyısında çömelmişti.Yanına yığdığı kap kaçağı, ince dere kumuyla oğup parlatıken, tatlı sesiyle şarkı söylüyordu.
Havada boğucu bir sıcaklık vardı. Kuşlar susmuş, yapraklar kıpırdamıyor çıkan davarlar, ağaç gölgelerinde yatıyordu.Meryem, yakıcı güneşin başına geçmemesi için, saçlarına sardığı yazmanın altına iri dut yapraklarından bir deste koymuştu, böylelikle güneşin sıcağını kesmişti.
Meryem, çalışmayı çok severdi. çalıştıktan sonra oyun oynamak daha keyifli oluyordu, içi rahatlıyordu.Anasına yardım etmek, onun yükünü haifletmek, Meryem için güzel bir şeydi.
Güneşin sıcaklığı, ortalığın derein sesizliğine rağmen, küçük elleriyle, kocaman bakır tencereleri yıkamaya çalışıyor, bir yandan da şarkı söylüyordu.
Meryem, birden sustu.Derinlerden gelen bir ses duymuştu. Elindeki tencereyi bırakarak, ortalığı dinledi.Uzaklara gök gürlüyordu. Başını sol tarafa çevirerek karadere köyünün sırtında yükselen dağa baktı. Başı göğe varan dağın tepelerini yağmur bulutları sarmıştı.
Meryem içini çekti:- Bari sel gelmese!...
Zarbahan Dağı'nın tepesi ne zaman bulutlanıp yağmur başlasa ardından, köylerindeki dere selden taşardı. Dere kıyısındaki, alçak evleri su basar, evlerin içinde ne bulursa sürükleyip götürürdü.
Küçük kızın gözleri, yüzü, dudakları, yüreği gülüyordu.Fakat bu gülüş uzun sürmedi. köyün içinden gelen bağrışmalarla daldığı tatlı düşüncelerden ayrıdı.
- Sel geliyor!.. Sel varıyor ha!...Kaçın!..Sel geliyor!...Sel var ha!...
Sel, dere yatağından kıyılara taşarak, rastladığı her şeyi;çalıları, taşları söküyordu. Küçük fidanları, kara köpüklü sularına katıp taşıyordu. Homurdana hamurdana gelen selin gürültüsünden, daha kuvvetli duyulan ses çocukların bağımasıydı.Çocuklar selin geldiğini köylülere duyurmaya çalışıyorlardı.
Meryem, sağa sola bakındı. Derenin içinde ve kıyısında duran bakırlarını kurtarmaya yardım edecek kimse yoktu.