Aslan Olmayı İsteyen Eşek

Bir zamanlar aslan olmayı isteyen bir eşek varmış. Ona sahibi Karakaçan dermiş. Bu eşeğin kötü bir varmış. Çok tembelmiş. Bütün gün gezer, yatar, uyur ve hayal kurarmış. Hayalinde ormanlar kralı aslan olurmuş. Bütün hayvanlara krallık yaparmış.

Bir gün sahibi bir aslan postu getirmiş. Karakaçan bu işe çok sevinmiş. Aslan postunun içine girmiş.

— Nihayet eşeklikten kurtuldum. Şimdi ormana gidip aslan gibi yaşayabilirim, demiş.

Doğruca ormanın yolunu tutmuş. Az gitmiş, uz gitmiş. Dere tepe düz gitmiş. Sonunda yorulmuş ve bir ağacın altında uykuya dalmış.

Sabah uyandığında bir de bakmış ki, ormandaki bütün hayvanlar başına toplanmışlar. Onun aslan postuna bürünmüş bir eşek olduğun anlamışlar. Eşek:

— Ben ormanlar kralı aslanım, demiş. Hemen kralınıza selam verin!

— Madem aslansın, aslanlar gibi kükre bakalım, demiş tilki.

Eşek başlamış, “aii aii aii” demeye. Öyle komik olmuş ki, diğer hayvanlar gülmekten kendilerini alamamışlar.

Bu olanlara çok kızan kurt, onu kovalamaya başlamış. Kaçarken Karakaçan’ın aslan postu da yere düşmüş. Arkasına bakmadan kaçmaya başlamış. Evinin yolunu zor bulmuş.

O günden sonra sahibinin verdiği işleri mutlulukla yapmış. Elindeki ile yetinmenin en güzeli olduğunu anlamış.

__________________

‘Yalnızlık’ kelimesinin söylenişi ne kadar kolay. Halbuki taşıması o kadar zor ki. -