Amellerin En Güzeli

[Narsinha]

İslamiyet’e tam uyabilmek, ilim, amel ve ihlas ile olur. Bunun için ibadetleri, ihlas ile yapmalıdır. Allahü teâlâ doğru ve ihlas ile ibadet yapanları seveceğini, bunların kalblerine dünyada feyzler, nurlar vereceğini, ahirette de sevap yani iyilik vereceğini vaat etmiştir.

Abdullah-ı Rumi hazretleri, Ebülleys-i Semerkandi hazretlerinden alarak şöyle nakleder:
Bir tarihte Bağdat’ta, zenginler hacca niyet ederler ve bir fakir de, onların kafilesine katılır. Kafiledeki zenginlerden biri, alaylı bir şekilde;
- Bineğin yok, azığın yok, cebinde altının da yok. Sen hacca nasıl gideceksin? der. Fakir, zenginin alaylı sözlerine çok üzülür ve;
- Allahü teâlâ ne güzel vekildir. Mahlukatın rızkını O vermektedir. Hepimiz Onun verdiklerini yiyoruz, diye cevap verir ve mahzun bir şekilde oradan uzaklaşır. Hac vazifeleri bitene kadar da onlarla görüşmez. Mekke-i mükerremeden, Medine-i münevvereye giderken, o zengin, fakiri sağ salim karşısında görünce;

- Komşu, sen buraya kadar gelip hac vazifeni yapabildin mi? diye sormaktan kendini alamaz. Fakir de;
- Allahü teâlâya hamd olsun, yüzümüzün karasına bakmayıp, bu mübarek makamı ziyaret etmeyi bize nasip etti ve sağ salim olarak dönüyorum, der.

Zengin;
- Acaba sana da berat verdiler mi? diye sorar. Fakir;
- Bu ne beratıdır ki? deyince zengin;
- Kâ’beyi ziyaret edenlere, Cehennemden azat olduğuna dair berat kağıdı verilir, diyerek, bir kağıt çıkarıp fakire gösterir. Fakir, berat kağıdının kendisine verilmediğine çok üzülür ve hemen geriye döner, gözünden yaşlar akıtarak Allahü teâlâya; “Ey âlemlerin sahibi olan yüce Rabbim! Sen her şeye kadirsin. İhsanların bütün kullarına her an yağmaktadır. Cehennemden azat olup orada incinmemeleri için kullarının bazısına berat vermişsin. Bu fakir kuluna berat verilmedi, yoksa azat olmadı mı?” diye yalvarırken bayılır. Baygın halde iken, yanına bir kimse gelir; “Ey fakir! Başını kaldır ve şu beratını alıp arkadaşlarına yetiş!” diyerek elindekini ona verir.

Fakir kendine geldiğinde, elinde, dünya kağıtlarına hiç benzemeyen, yeşil renkli nurdan yazıları olan ve misk gibi kokan bir berat kağıdı görür. Kağıdı öpüp başına koyan fakir, çok sevinir, şükür secdesi yapar ve kafileye yetişmeye çalışır. Kafiledekiler, fakirin geldiğini görünce gülüşerek ve alaylı bir şekilde;
- Cehennemden azat olma beratını alabildin mi? diye sorarlar. Fakir de beratını çıkararak;
- İşte! Rabbimizin ihsanı olan beratım! diyerek, misk kokulu beratını zengine sunuverir. Beratı alan zengin, nurdan yazılarla fakirin Cehennemden azat olduğunu okuyunca, aklı başından gider ve bayılır. Ayıldığı zaman, kendi kendine;
- Vah bana, vah benim boşa geçen ömrüme! Keşke ben de bu fakir gibi sadık olsaydım. Onun kavuştuğu bu saadete ben de kavuşsaydım. Bu fakir, sadakati sebebiyle bu mertebelere ulaştı. Ben ise zenginliğim sebebiyle gurura kapıldım ve bundan mahrum oldum. Bütün malımı versem, bu kağıttakilerin bir noktasını alamam diyerek ah eyler, gözyaşı döker. Fakir;
- Hacı efendi! Beratım sende kalsın. Ben öldüğüm zaman kabrime koyun da sual meleklerine onu göstereyim der. Zengin, beratı alır ve sandığına koyar.

Bir müddet sonra zengin, ticaret için başka memlekete gider ve bu arada da fakir vefat eder. Birkaç ay geçtikten sonra, zengin ticaretinden döner ve fakiri sorar;
- Sizlere ömür! Sen gittikten sonra vefat etti derler.

Zenginin sanki dünyası başına yıkılır, çok ağlar ve;
- Onun bende kıymetli bir emaneti vardı. Vasiyetini yerine getiremedim, beratını yanına koyamadım deyip hemen evine gider sandığı açar. Fakat beratı koyduğu yerde, tekrar tekrar aramasına rağmen bulamaz ve; - Kabrine gidip bakayım. Belki, birisi beratı alıp ona vermiştir diyerek, kazma kürek alıp kabre gider. Mezarını açmak isteyince; “Kabri açma! Biz ona o beratı verdik, dışarıda bırakmadık!” diye bir ses işitir ve bayılır. O halde iken fakiri görür. Fakir; “Ey hacı efendi! Allahü teâlâ sana selamet versin. O berat bana verildi. Hamd olsun. Münker ve Nekir meleklerine gösterdim. Onu görünce sorgu sual bile etmediler. Bu beratı almama hacdan dönerken sen sebep olmuştun. Cenab-ı Hak senden razı olsun” deyip kaybolur.

Zengin ayıldığında, doğru evine gider, fakir için hatimler okutur, yemekler pişirtir, yetimleri, fakirleri doyurur.

Şah Veliyyullah-ı Dehlevi hazretleri buyuruyor ki:
“Yeni imanla şereflenen bir kimsenin önceki günahları silindiği gibi, şartlarına uyarak ihlasla yapılan ve kabul olan hac da günahlar için kefarettir.”

Netice olarak ibadetleri, şartlarına uyarak ve ihlas ile yapmalıdır. Malik bin Dinar hazretlerinin buyurduğu gibi: “Amellerin en güzeli ihlasla yapılan ameldir.

Etiketler: Amellerin En Güzeli, Dini Hikayeler