Ben gülmeyeyim de, kim gülsün?

Bir gün Hazret-i Osman abdest alıyor. Abdest
bitiyor, kurulanıyor, gülmeye başlıyor.
Yanındakiler, hayırdır inşallah diyorlar. Hazret-i
Osman onlara soruyor:
— Ne için güldüğümü niye sormuyorsunuz?
Yanındakiler de soruyorlar:
— Efendim affedersiniz, niye gülüyorsunuz?
Hazret-i Osman anlatıyor:
— Bir gün, benim şu abdest aldığım yerde
Resulullah efendimiz abdest alıyordu. Biz de
oradaydık. Resulullah abdestini aldı, gülmeye
başladı. Sonra, (Neden güldüğümü, niye
sormuyorsunuz?) buyurduğu hatırıma geldi.
— Peki efendim, ne oldu? — Biz de, (Ya Resulallah niye güldünüz?) diye
sorduk.
Cevaben buyurdu ki: Bir müminin abdestte, yüzünü yıkarken, bütün
[küçük] günahlarının, suyla beraber aktığını
görüyorum. Elini yıkarken, başına mesh ederken,
ayaklarını yıkarken, bütün günahlarının
döküldüğünü görüyorum. Ümmetim kurtuluyor
diye sevinip, ben gülmeyeyim de, kim gülsün?
Güzelce Abdest Alan Günahlarından Sıyrılmış olur. Hadis-i Şerif[Buhari]
Hiçbir Günahkâr Yoktur ki, Güzelce Abdest Alıp iki
Rekat Namaz Kılarak Mağfiret Dilesin de, Affedilmiş
olmasın. Hadis-i Şerif [Tirmizi]