Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.
Tesadüfler Tanrıçası
Tesadüfler Tanrıçası
Gürbüz yaprakların süslediği bir sonbahar sabahıydı.o yine erken kalkmıştı
Hafifçe pencereyi araladı ve pencerenin mermerinden yere usulce düşen yaprakları gördü ve pencereyi kapadı.çok mutsuzdu.onu böylesine üzen neydi.koca evde yapayalnız yaşıyordu.sıkılmıyormuydu?onu bu kadar büyük yalnızlığa iten şey neydi?belkide aşık olmuştu belkide karşılık alamıyordu belkide terkedilmiş bir ev gibi yıkık döküktü kalbi.bir müzik kanalı açtı ve etrafı toparladı sonra bir resim açtıki gönlünde o an anlaşılıyordu terkedildiği ve hala deliler gibi sevdiği.eski bir arkadaşıyla hafta sonları buluşuyorlardı eski arkadaşı ondan haber veriyordu”sen sıkılma o başka birini sevmedi hala”diye.oda ancak bu şekilde kendini avutuyordu.ancak bu şekilde”belki bir gün” diyebiliyordu.sokakta dolaşırken aklına hep o geliyordu.tek dostu uzaklardan selam veren martılarla kirpikleri yere serilen başı dumanlı dağlardı.eski günleri çok arıyordu.ne zaman eski günler aklına gelse keşkeyle başlıyordu söze.sonradan umutsuz hayaller karamsar düşünceler ve arkası.önceleri o aradığında kalbi pıt pıt atıyordu.gözü her gün telefondaydı.sürekli kendine soruyordu”acabanezamanarayacak diye telefonunu hiç kapamıyordu.geceler kor bir yağmur gibi sabahlara yağarken o yine düşünüyordu.şimdi ise telefona bakamıyordu.tek sırdaşı gözyaşlarıydı.onu anlayan ona hak veren her zaman kalbiydi.anlayabiliyordu teselli verebiliyordu ama aklı çok acımasızdı kalbini sürekli bastırıyor çoğalan acısına 2 kat daha ekliyordu.yine bir sonbahar sabahıydı.bir an düşündü arkadaşıyla iki haftadır görüşmemişti.sonra aklına bir şey geldi ve yine umutsuzluk içinde bocalamaya başladı.etrafı toparlamadan giyinip dışarı çıktı sahil kenarına oturdu ve yine uzaktaki martılarla bakışıyordu.derken kafasını çevirdi ve gördükleri karşısında yıkıldı.iki sevgili dolaşıyordu.”bu olamaz” dedi kendi kendine bu oydu orada el ele dolaşan onun aşkıydı yüzünü çevirip evine gitti yollar nasıl olmuşsa insan kaynıyordu kendini sıktı ağlamadı gözleri doldu taştı boğazı düğümlendi.kendini öldürmek istedi ama ayakta kalmalıydı unutmalıydı bu dert geçici olmalıydı şapkasını öne kapatıp evin içine girdi ve dişlerini sıktıktan sonra büyük bir çığlık kopardı önce bağırdı çağırdı sonra hıçkırıklara boğuldu önceleri en azından bir umudu vardı belki yine birleşirlerdi ama şimdi bu hiç olmayacaktı bunu bilmek onu kahrediyordu hemen kendini yatağa atıp yatmak istedi dış dünyaya sonsuza dek veda edip iç dünyasında boğulmak istiyordu sonra uyumayı başarmıştı uyandığında anladıki onsuz vakit hiç geçmiyordu sabretmeyi bilmesede sabretmek zorundaydı alışmalıydı saati umursamadan tekrardan sahile gitti onu anlayacak ona dert ortağı olacak martılardı.sahile yaklaşıp uzaktan onları seğretti dağlar pek bir yakın geliyordu ona tamki sislerin içinde buğulanmış bir gemiye dalmıştıki bir ses duydu bu bir martı sesiydi havada zor uçan bir martı vardı martı önce haykırdı feryat etti ama en sonunda denizin içine düştü koskoca denizin derinliklerinde kaybolmuştu o bütün bunları görmüştü ansızın gözünden bir damla denize düştü acaba ne kadar gözyaşı vardı bu denizde aklından tek bir şey geçiyordu o koca denizde gözyaşını yalnız bırakmamak için kendini denize atmak. kulaklarını kapatıp sadece iç seslerine kulak verdi bir yandan karaya oturmuş bir gemiyi ne kadar yürütebilirsinki diyordu biryandanda elbetteki onu tek başına yürütemezsin diğer insanların yardımıyla denize itebilirsin diye kalbi sesleniyordu ama her zamanki gibi aklı kalbini bastırmıştı ve kafasını kaldırıp martılara ona selam söyleyin der gibi bir bakış attı ve kendisini denize bıraktı kimsecikler yoktu kurtulmak için hiç çabalamadıher geçen saniyede denizin derinliklerinde biraz daha kayboldu sevdiği kişi bankta sevgilisiyle oturmuştu gökten birkaç damla düştü kafasını kaldırdıve karabulutları gördü. belliydi 5 dakikaya kadar yağmur yağacaktı doğruldular ve oradan uzaklaştılar ertesi gün kıyıya vurmuş bir ceset gördüler tanınmaz bir haldeydi morga kaldırıldı ve otopsi sonucunda boğularak öldüğü belirlendi cüzdanında sadece sevdiğinin ona verdiği bir mektup bir resmi ve telefon numarası vardı haber verilmedi sessizce morgdan çıkarılıp mezara gömüldü ertesi gün sevdiği sahile gelmişti sevgilisi tarafından terkedilmişti. Denize çok yakın duruyordu birden bir sürü martı üzerine uçuştu. Martılar etrafında öyle bir endişeyle uçuşuyorlardıki dengesini kaybedip denize düştü sonra bağırmaya yardım istemeye başladı.martılar birden haykırdılar bağırdılar feryat ettiler onun sesini bastırdılar onun üstündekilerde ağırlaşınca daha fazla dayanamadı ve kendini bıraktı.ertesi gün bir balıkçı teknesi kıyıda ceset buldu yakınlarına haber vermek için üstünü aradılar üzerinde hiçbir şey yoktu ne cüzdan vardı neden bir telefon arka cebine baktıklarında bir mektup buldular ve okumaya başladılar şöyle yazıyordu”aklımı dinlediğime hiç pişman değilim bizi bu koskoca dünya değil bir avuç martı ve bir yudum deniz buluşturdu ne kadarkat kat toprağın altındada olsam yokluğun ta kendiside olsam ben seninleyim”mektubu bitirip kafalarını kaldırdıktan sonra martıların sonsuza dek güneye göç ettiklerini gördüler ve sislerin arasından gelen bir gemi ..
Forumaski paylaşım sitesidir.Bu nedenle yazılı, görsel ve diğer materyaller sitemize kayıtlı üyelerimiz tarafından kontrol edilmeksizin eklenmektedir.Bu nedenden ötürü doğabilecek yasal sorumluluklar yazan kullanıcılara aittir.Sitemiz hak sahiplerinin şikayetleri doğrultusunda yazılı, görsel ve diğer materyalleri 48 saat içerisinde sitemizden kaldırmaktadır.
Bildirimlerinizi bu linkten bize yapabilirsiniz.
22.08.2013, 08:30
Tesadüfler Tanrıçası 
Normal
