Sohbet, beraber olmak demektir. İnsanın derece bakımından kendinin üstünde

veya altında yahut akranı ile bir araya gelip, Allahü teâlânın ve Peygamber

efendimizin beğendiği, hoşnut olduğu şeyleri konuşması demektir.



Âlimler buyuruyor ki:


“Sohbetin fazileti, bütün faziletlerin üstündedir. Büyüklerin sohbetini

ganimet bilmelidir.” [Mektubat-ı Rabbanî]


“Bizim yolumuzun temeli sohbettir.” [Behaeddin Buharî]


Evliyanın sohbetinin bir saati, kırk günlük mücahedelerden daha üstündür.





Hadîs-i şerîflerde buyuruldu ki:


“Kırk gün içinde bir ilim sohbetinde bulunmayan kimsenin kalbi kararır.

Büyük günah işlemeye başlar; çünkü ilim kalbe hayat verir.

İlimsiz ibadet olmaz.” [Mektubat-ı Rabbanî]


“Fıkıh sohbetinde bulunmak, bir senelik ibadetten üstündür.” [Deylemi]


“Âlimlerin sohbetine katılın, onlara yakın oturun! Çünkü Allahü teâlâ, yağmurla

ölü toprağı dirilttiği gibi, ölü kalbleri de, hikmet nuru ile diriltir.” [Taberani]


“Âlimlere hürmet eden, bana hürmet etmiş olur. Onları ziyaret eden beni

ziyaret etmiş olur. Âlim meclisinde bulunan, benim meclisimde bulunmuş olur.”

[İ. Rafii]


“Âlimin sohbetinde bulunmak, bin rekât nafile namazdan üstündür.”[İ. Gazali]


“Bir defa salih kimsenin sohbetinde bulunmak, defalarca kötü kimselerin

sohbetlerinde bulunmanın günahlarına kefaret olur.” [Deylemi]


Sohbet ehli âlim bulunmadığı zaman, eskiden yaşamış Ehl-i sünnet âlimlerinin

kitaplarını okumak gerekir. Bir âlimin kitabını okuyan,

yarı yarıya onunla sohbet etmiş sayılır.




Yunus Emre diyor ki:


Erenlerin sohbeti, ele giresi değil,

Sohbete kavuşanlar, mahrum kalası değil,

Gezmek gerek her yeri, bulmak için, bir eri,

Sarraf tanır cevheri, herkes bilesi değil.


Bir pınarın yanına, kapalı testi kona,

Kırk yıl orada dura, kendi dolası değil.

Sohbetle parlar iman, talip kazanır irfan,

İnsanı arif yapan, fesi, hırkası değil.