Düşüncelerin ormanı



Tanrı dedi ki:

Karmaşa ve akıl karışıklığı bir ormanda yürürken farkına vardığınız, hissettiğiniz şeylerdir sadece. Ormanın ağaçlarla dolu olduğunu söyleyebilirsiniz. Orman iyidir. Açıklık alanlar da iyidir. Keşmekeş bile iyidir. Sizin bir yere gittiğiniz gösterir.
Ormanda kaybolabilirsiniz ama orman bulunabileceğiniz bir yer de olabilir pek ala. Düşünce ormanının içinde kendinizi bulursunuz siz.
Ormanda yürürken gökyüzüne bakmak; ağaç dallarının, yapraklarının arasından sızan gün ışığına, güneşe doğru bakıyor olmak hayırlıdır, iyidir. Dünya ormanını yarattım Ben ve onun iyi olduğunu, hayırlı olduğunu söyledim.
Bu ormanla ilgili bir sonuca varmak zorunda olduğunuzu düşünmüş olabilirsiniz. Ağaçlara belirli yerler ayırmanız, onları pay edip düzenlemeniz gerektiğini düşünmüş olabilirsiniz; fakat tüm yapmanız gereken o ormanda yürümeye devam etmek aslında. Orman nizami, düzenli falan olmak zorunda değildir. Ormanlar peyzaj alanı değildir. Yabani otlardan arındırılmaz onlar. Yeknesak, aynı tip bir yapıda olmazlar. Planlanmamışladır, bir projeleri yoktur. Doğal halleriyle, akış içinde büyüyüp gelişirler ve büyüleyici yerlerdir ormanlar; gün ışığı ağaçların tepelerinde nasıl da oyunlar yapar, onca kuş ve tüm o canlılar nasıl da yaşar oralarda ve siz de nasıl kendinize bir yol yapar, oradan yürür gidersiniz ormanda. Orman ormandır ama hiçbir biri birine benzemez onların, öyle olmaları da gerekmez zaten.
Ormanın budanması, düzeltilmesi gerektiğini de kim söylemiş? Hayır, bir orman nasılsa öyle olmalı. Bir orman nasıl büyüyorsa öyle büyüyüp gelişmek zorundadır. Siz de kendinizi içinde bulduğunuz ormanda büyüyüp tekamül ediyorsunuz. Ve böylelikle içinde yaşadığınız dünyayı da bir ormana benzetebiliyor, böyle bir mukayese kurabiliyorsunuz.
Dünyayı iyice bir tanıyıp bilmeniz gerektiğini, aklınızda dünyanın net bir haritasının olması ve neyin ne olduğunu bilerek emin adımlarla dosdoğru yürümeniz gerektiğini de kim söyledi. Karmaşanın iyi bir şey olmadığını da kim söyledi? Bir karmaşa, bir karışıklık olduğu için yolunuzu bulmak zorundasınız; aklınız karışık olduğu için yolunuzu bulmak zorundasınız. Keşfetmek zorundasınız. Bu karışıklığı kucaklayın siz. Ona izin verin, imkan tanıyın. Her şeyi bilen, göreli dünyadaki her şeyi yerli yerinde bilen kişi hayatın özünü, esasını elden kaçırıyor demektir. Dünya hayatı kusursuz bir plan, kusursuz bir yapı üzerine kurulu değildir. Dünyanın hatalı olduğunu düşünmeyin artık. Dünya hakkında vardığınız hüküm, oluşturduğunuz kanaat açısından belki de siz hatalısınız.
Ağaçların arasında yaptığınız bu yürüyüşün tadını çıkarın. Böğürtlen toplayın. Bir ağaca sarılın. Kurumuş ağaç dallarına bastığınızda çıkan sesleri dinleyin.
Tanrı’nın size bahşettiği bu ormanda bir araya gelin, sohbetler edin. Ah tabii, çıkacağınız açıklık alanlar da var; sizse hem bu açıklık alanları hem de ormanı seveceksiniz. Karmaşayı, akıl karışıklığınızı elinizdeki şanslı kart olarak görün. Bu karışıklığın farkındalığınızdan tamamen çıkması gerekmez. Gözlerinizi kapamaktansa, karmaşanın beraberinde yolunuzu bulmanız daha hayırlıdır.
Ormanda yaptığınız yürüyüşün bir amacı vardır. Orman içinden geçtiğiniz bir şeydir. Bir düello değildir. Ormandır bu, ağaçlardır. Size düşen yürüyerek içinden geçmektir. Balta girmemiş tropik bir orman da olabilir bu, bir cangıl olabilir ama cangıl da çok güzeldir ve övgüye layıktır. Kendi sesleri ve kendi güzelliği vardır.
Her nereden geçiyorsanız, her ne yaşıyorsanız bunun fark edilmesine ve değer görmesine izin verin.
Gölge ve gün ışığı iki harikulade renktir. Sizin tercihiniz maviden yana olabilir ama bu, yeşilin daha değersiz olduğu anlamına gelmez.
Güzel bir dünyada yaşıyorsunuz lakin onun notunu kırmış, ederini düşürmüştünüz siz. Onu yeniden dekore etmek hoşunuza gidecektir belki de. Mücadelelerin, savaşımların olması iyidir ama bunlar dünyayı lekelemek için olmamalı. Siz çiçekler yetiştirin ve mevcutta olanı sevin.
Çeviren: Engin Zeyno Vural