O Endişe sandalyesinden kalkın

[Jineps]

O Endişe sandalyesinden kalkın



Tanrı dedi ki:

Eğer bir endişe sandalyesinde oturuyorsanız oradan kalkın ve endişelerden muaf bir sandalyede oturun. Eğer adı Endişe olan bir kentte yaşıyorsanız Huzur isimli kente taşının. Nerede yaşamayı yeğliyorsanız kalkıp oraya gidin.
Nereye giderseniz elbette kendinizi de oraya götürürsünüz ; ama bir değişiklik yapmanın iyi olacağını kabul etmeniz yine de iyi bir başlangıçtır. Değişim tabii ki sizin içinizdedir. Değiştirmeniz gereken şey kendi söylediğiniz şarkıdır.
Radyoda çalan şarkıyı beğenmediğinizde radyo istasyonunu değiştirirsiniz. Düşünce şekliniz, düşünce kalıplarınız hoşunuza gitmediği zaman da yapacağınız budur. Endişe etmekten, kaygılanmaktan hoşlanmıyorsunuz biliyorum. Kaygılanabileceğiniz bir sürü şey olduğunu biliyorum ve endişe modundan çıkıp huzur moduna geçmenizi söylüyorum Ben. Endişeler, kaygılar kendi başlarının çaresine bakarlar. Onları beslemeniz gerekmez. Beslemeyin de artık. Bunların huzurunuz pahasına gelişip serpilmelerine izin vermeyin artık.
Önünüzde çözmeniz gereken pek çok şey olabilir. Üzerinize gelen pek çok mesele olabilir. Elinizden geleni yapın siz ama çoğu meseleye de bir rahat verin. Sizin özünüz, gerçeğiniz bunlar değil ki; endişelere destek çıkmak gibi bir yükümlülüğünüz de yok ayrıca. Onlara sıcak bir yuva vermeniz gerekmiyor. Zihinsel huzur içinde olacağınız sıcak yuvayı kendinize vermeniz gerekiyor. Huzurlu bir yerden başka nerede yaşamalısınız ki acaba? Şu andan itibaren size Huzur ismini veriyorum Ben. Huzur olsun isminiz. Huzur ve barış sizinle olsun. Huzurum, barışım burada işte ve onu size bahşediyorum. Onu yüreğinize yerleştirin ki çevrenize hep huzur yayasınız, sonsuza kadar huzur veresiniz.
Size endişe teslim etmedim Ben. Öyleyse bunu bilinmeyen bir kaynaktan edinip benimseyen siz olmalısınız. Endişe kabul edeceğiniz bir şey değildir, böyle bir aidiyet yoktur sizde. Ona sahip olma mecburiyetiniz yoktur. Ya da illa ki endişe sahibi olmanız gerekiyordur o zaman kendi zamanınızla bir beş dakika verin endişeye siz.
Bir problemin çözümü üzerinde endişelenmeden de çalışabilirsiniz. Neyi halletmeniz gerekiyorsa kollarınızı sıvayıp bu meseleyi ele alabilirsiniz. Ama ya endişelenmek? Hayır, hayır. Sizin işiniz değil bu.
Sizi ırgalayan, umursadığınız şeylerden yana saklanamazsınız. Bunlarla dilediğiniz kadar da alakadar olabilirsiniz ama ha bire endişelenmek olmaz. Endişe kısmını bir başına bırakın siz, yalnız kalsın o.
Endişeler tüketir sizi. Bunu biliyorsunuz. Sizin hiçbir zaman endişelenmemeniz murat edilmiştir. Endişe insan icadı bir şeydir. Endişe, inisiyatifi yok eden boğucu bir şeydir. Size ait olmamalıdır o. Bir yerden kaptığınız soğuk algınlığı, paçavra hastalığı gibidir. Soğuk algınlığının hoş bir şey olmadığını gayet iyi bilirsiniz, baş tacı edeceğiniz bir şey değildir o. Soğuk algınlığının himaye edeceğiniz bir şey olmadığını bilirsiniz. Endişenin de üzerinde isminiz yazmaz ki. Endişe, endişe verici, kaygı dolu bir şeydir. Bırakın onu. Yaraya tuz basar, meselenin üzerine tüy diker o.
Endişelerin saldırısına, tecavüzüne tahammül etmeniz gerekmez. Endişe keskin nişancıdır, pusu kurar. Herhangi bir yerden çıkıp gelebilir. Fazladan yüktür. Taşımanız gerekmez. Zihninizi, kalbinizi tıka basa doldurur. Sizi kısıtlar. Paralize eder. Hiçbir faydası yoktur. Arkadaşınız değildir, endişelenmek gibi bir yükümlülüğünüz, mecburiyetiniz yoktur. Bilakis yükümlülüğünüz endişelenmeyi bırakmaktır. Kovalayın endişeleri. Endişelendiğiniz şey düşündüğünüz kadar kötü olmayabilir pek ala.
Endişelere aldırış etmeyin. Def edin onları. Sineye çekip tahammül göstermeyin. Yerlerini huzurla değiştirin. Bırakın anlayışınıza, idrakınıza huzur hakim olsun. Endişeyi tahttan indirin, azledin onu. Söz hakkınız var.
Çeviren: Engin Zeyno Vural