Neden yaşar insan şu dünyada? Koca Süleyman’a kalmamış sana mı kalacak bu dünya?

Dünya öyle güzel ki görmek gerekiyor. Güzel görebildiğin müddetçe güzeldir. Gönlünün kapılarını aç inan ki gönlünde paha biçilmez güzellikler var. O güzellikler gün ışığına çıkmasına izin verdiğin zaman bakış açın değişecek. Gülmeyen yüzün gülecek. Tebessüm eden mümin olacaksın. Dünyanın her kötülüğüne karşı katlanabilir bakabileceksin gönlündeki bu güzellikle. Çirkinlikler bile güzelleşecek. Yeter ki gönlün güzel görmeye alışsın. O zaman farkına varacaksın ki dünyan güzelleşecek. Yaratılışın gayesi sevgiyi keşfedeceksin. Sevgi her şeye başka bir tat katar. Sende gönlündeki cevheri ortaya çıkart ve sev ki sevileceksin.

Yüzünde güller açsın güllerin en güzeli, en masumu... Ama o güller solmasın. Solan güle kimse bakmaz. Gönlündeki güzelliğin kapıların kapama ki yüzün hep gülümsesin. Güller her daim olsun gülücüklerinde. Her ne olursa olsun ümit var, umudu olanın her şeyi vardır. Umutsuz olanını hiç bir şeyi... Bu nedenle umut her daim olmalı gönlünde. Bu dünyayı yaşanabilir kılmak istersen gönlün rehber olsun bu uzun meşakkatli yolda.

Şunu da unutma aklı ve vicdanı... Asla unutma. Gönlün sana kapıların açmak için hasretle canla başla bekliyor. Bekletme onu. Aç kapılarını. Sonunda mutlu olacaksın. Hayatın güzelliklerine bir adım atmak adına “BEN VARIM!” de.

Yağmur TOSUN