Bırak Sana Anlatayım Kanatlar Uçmak İçindir

[Jineps]

Bırak Sana Anlatayım..Kanatlar Uçmak İçindir.

Dünyada iyi ve kötü insanlar bencillik ve yardımseverlik iyilik ve kötülük var. Ama ben farklı uçuş seviyeleri olduğunu düşünmeyi tercih ederim. Dünyada yürüyerek dolaştığımızı düşünmeyi tercih ederim. Uçmayı bilen pek az insan var örneğin üstatlar daha da az sayıda insan çok yüksekten uçabiliyor mesela bilgeler; bazıları da ne yazık ki sürünüyor. Bunların başlarını yerden kaldıracak yükseklikleri bile yok. Bunlar senin ve benim kötü insanlar olarak nitelediğimiz kişiler.

Ayrıca hepimizin kanatları yok. Bence herkes kendi yolunu kabul etmeli ya da yükseklik kazanmak için gelişmeyi denemeli. Ama delilik diye bir şey var ve kimileri kendilerini uçmaya bırakacaklarına daha yukarıda görünmek için tırmanmayı tercih eder ve kulağa inanılmaz gelse de bazıları da kimbilir hangi yanıtı arayarak kendilerini giderek daha fazla toprağa gömerler.
Her durumda bana her şey amacın yüksekliğine bağlıymış gibi geliyor.

KANATLAR UÇMAK İÇİNDİR

Büyüyünce babası oğluna şöyle demiş:

‘ Oğlum hepimiz kanatlarla doğmayız. Uçmak zorunda değilsin. Ama Tanrı’nın sana bahşettiği kanatlar dururken kendini yürümekle sınırlamak haksızlık.’


‘ Ama ben uçmayı bilmiyorum’ demiş oğlan.

‘Doğru...’ demiş babası ve onu yürüyerek dağdaki uçuruma kadar getirmiş.
‘Gördün mü oğlum. İşte bu boşluk. Uçmak istediğin zaman buraya gel. Hava alırsın. Uçuruma atlar ve kanatlarını açarsın uçarsın.’

Çocuk kuşkulanmış.

‘Ya düşersem.’

‘Düşersen de ölmezsin. Sadece biraz berelenirsin ve kendini bir dahaki denemede daha güçlü hissedersin’ demiş babası.

Oğlan köye arkadaşlarını yoldaşlarını tüm yaşamını birlikte geçirdiği insanları görmeye gitmiş.

En dar kafalı olanlar şöyle demişler:

‘Sen deli misin?...Baban zaten yarı delidir. Neden uçacaksın ki! Saçmalamayı bıraksana! Kimin uçmaya ihtiyacı var.’
En iyi arkadaşları şöyle öğüt vermiş:

‘Ya gerçekten öyleyse? Tehlikeli değilse? Neden yavaş yavaş başlamıyorsun? Kendini bir merdivenden ya da ağacın tepesinden at...ama zirveden?...’

Delikanlı onu sevenlerin öğütlerini dinlemiş.

Bir ağacın tepesine çıkmış ve tüm cesaretini toplayıp atlamış. Kanatlarını açmış tüm gücüyle çırpmış ama ne yazık ki yere çakılmış.
Alnında kocaman bir şişle babasının yanına gitmiş:

‘Bana yalan söyledin! Uçamıyorum. Denedim. Bak başıma ne geldi. Ben senin gibi değilim. Benim kanatlarım süs!’

‘Oğlum’ demiş babası. ‘Uçmak için kanatlarını çırpabileceğin hava boşluğunu yaratmak gerek. Bu paraşütle atlamak gibidir:

Atlamadan önce belli bir yüksekliğe gereksinimin var.

Uçmak için risk alman gerek.

İstemiyorsan belki de en iyisi vazgeçmek ve her zaman yürümek.’