Yunus Emre ve Mevlananın Karşılıklı Konuşmaları

[Jineps]

Yunus Emre ve Mevlananın Karşılıklı Konuşmaları

Mevlana dervişleriyle yaptığı sohbeti bitirdikten sonrabir derviş telaşla odaya girdi ve heyecanlauzaklardan gelen genç birisinin kendisini ısrarla görmek istediğini haber verdi.

Mevlana '' Buyursun bakalım '' diye izin verdi.

İçeriye orta boylucübbesizkülahsız ve sakalsızçok sade giyinimli bir delikanlı girdi.

Mevlana yerinden adeta bir ok gibi fırladı.Bu zatı mana aleminden tanıyordu.Bukendisi gibi çağlara damgasını vuracak yiğit bir HAKK aşığı olan Yunus Emre idi...

Heyecan ve hasretle kucaklaştılar.

Odadaki dervişler bu samimi karşılamaya bir anlam verememiştiama ortamın manevi yükünün yoğunlaştığını anlamakta zorlanmadılar...


Daha sonra Mevlana ve Yunus Emre Karşılıklı Dini Şiirler Söylediler...Bir Mevlana Söylüyor...Bir Yunus Emre Söylüyor... Dervişlerde onları hayranlıkla izliyordu...


Yunus Emre ve Mevlana birbirini özleyen iki kardeş gibi yan yana oturdular...Mevlana sordu ;

- Pek güzel Pek Sade giyinmişsiniz.Üzerinizde hırkanız bile yok üşümezmisiniz ?

Yunus Emre şiirle karşılık verdi ;

Dervişlik dedikleri hırka ile taç değil
Gönlün derviş eyleyenhırkaya muhtaç değil


Mevlana beğendiğini belli eden bir hareket yaptı.Ve yine sordu ;

- Pek doğru söylersiniz.Nasılsınız iyimisiniz ? Nelerle meşgulsünüz ? Ne yapar ne eylersiniz ?

Yunus Emre yine şiirle karşılık verdi ;

Adımız miskindir bizimdüşmanımız kindir bizim
Biz kimseye kin tutmazuzkamu alem birdir bize
Ben gelmedüm dava içinbenim işum sevi içün
Dostun evi gönüllerdirgönüller yapmağa geldüm !

Mevlana Yunus Emre'ye Sordu;
-Biz dervişlerimize Tevhid'i öğretirken '' Bir elma iki ayna '' demiştik.Siz ne dersiniz ?

Yunus Emre cevap verdi;

Tevhid imiş cümle alem
Tevhidi bilendir adem
Bu tevhidi inkar eden
Öz canına düşman imiş.

MevlanaYunus Emre'nin bir süre dergahta kalmasını istiyordu.

-'' Evetdavetimizi kabul buyurursanızçok memnun kalacağız.Hemde size yazdığımız 6 ciltlik Mesneviyi okurduk'' dedi.

Yunus Emre kalktı kapıya doğru yönelirken ilk kez şiirsiz konuştu;


-Ne kadar uzun yazmışsınız ! Çok emek ve gayret sarfetmişsiniz.Bize kalsaydı aynen şunu söylerdik ;

'' Ete Kemiğe BüründümYunus Diye Göründüm ''

Yunus Emre Kapıdan hızla çıkıp gözden kayboldu...