Kurallar ve Kanunlar

[Jineps]

Kurallar ve KanunLar

Tüm hayatın içinde sadece insanın kurallara ihtiyacı vardır. Hiçbir hayvanın kurallara ihtiyacı yoktur.



Anlaşılması gereken ilk şey kural dediğimiz şeylerin yapay olduğudur. İnsanın kurallara ihtiyacı olmasının ardındaki nedenonun hayvan olmaktan çıkması ancak henüz bir insan haline de gelememiş olmasındandır; Tüm kurallara ihtiyaç bundandır. Şayet o bir hayvan olsaydı hiç ihtiyaç olmazdı. Hayvanlar kurallar kanunlar anayasalar mahkemeler olmadan mükemmel olarak yaşar. Şayet insanoğlu gerçekten insan olabilirse — sadece lafta değil gerçekte de — hiçbir kurala ihtiyaç duymayacaktır.



Bugüne kadar bunu çok az insan hayata geçirebilmiştir. Örneğin Sokrates Zerdüşt Bodhidharma gibi adamlar için hiçbir kurala gerek yoktur. Onlar hiç kimseye zarar vermeyecek kadar uyanık haldedirler. Hiçbir kanuna hiçbir anayasaya ihtiyaç yoktur. Eğer tüm toplum hakiki anlamda insan olma yönünde evrim geçirebilirse sevgi olacaktır ama kanun olmayacaktır.



Sorun insanın bir hayvanın sahip olduğu doğal davranışlarını yitirmiş olması ve henüz yeni doğal bir hali de elde edememiş olması nedeniyle kurallara kanunlara hükümetlere mahkemelere ordulara bir polis gücüne ihtiyaç duymuş olmasıdır. O sadece aradadır. O hiçbir yerde değildir o bir kaostur. Bu kaosu kontrol etmek için tüm bu şeylere gerek vardır.




Sorun daha da kompleks bir hale gelir çünkü insanı kontrol etmek için oluşmuş olan güçler — dinler devletler mahkemeler — çok güçlenmişlerdir. Onlara güç verilmek zorundaydı; aksi takdirde nasıl insanları kontrol edebilirlerdi? Bu demek oluyor kibir nevi kendi kendimizi köleleştirmiş oluyoruz. Artık bu kurumlar kuvvetlenmiş olduklarından çıkarlarından vazgeçmek istemiyorlar. Onlar insanın evrim geçirmesini istemiyorlar.



İnsan ve brey nasıl evrimleşebilir? Problemi anlamıyorsun değilmi? Eğer birey evrim geçirirse toplum yok olur. Toplum sadece bireyin evrimleşmesine izin verilmediği için mevcuttur. Tüm bu güçler yüzyıllardır insanı kontrol etmekte ve kendi güçlerinin ve prestijlerinin keyfini çıkartmaktadır. Onlar insanın evrimleşmesine; insanın onların ve kurumlarının gereksiz hale geleceği bir noktaya kadar gelişmesine izin vermeye hazır değildir. Bunu anlamana yardım edecek pek çok durumlar vardır.



Çin'de yirmi beş yüzyıl önce şöyle bir şey olmuştur:



Lao Tzu çok ünlü bilge bir adam haline gelmişti ve hiç şüphe yok ki gelmiş geçmiş en bilge olanlardan biriydi. Çin imparatoru ona gayet alçakgönüllü bir şekilde yüksek mahkemenin başkanı olmasını önerdi çünkü ülkenin kanunlarına onun yapabileceğinden daha iyi bir şekilde hiç kimse rehberlik edemezdi. İmparatoru “Ben doğru kişi değilim” diye ikna etmeye çalıştı fakat imparator çok ısrarcıydı.


Lao Tzu “Eğer beni dinlemezseniz ... sadece mahkemede bir gün yeter ve benim doğru insan olmadığıma ikna olacaksınızçünkü sistem yanlış. Alçakgönüllülük nedeni ile size hakikati söylemiyordum. Ya ben var olurum ya da sizin kanununuz ve sizin hükümdarlığınız ve sizin toplumunuz var olabilir. O nedenle ... onu bir deneyelim” dedi.


İlk gün başkentin en zengin adamının tüm hazinesinin neredeyse yarısını çalmış olan bir adam getirildi. Lao Tzu olayı dinledi ve sonrasında hırsızın ve en zengin adamın her ikisinin de altı aylığına hapse gitmeleri gerektiğini söyledi.


Zengin adam “Sen ne diyorsun? Soyguna uğrayan hırsızlık yapılan kişi benim; bu nasıl adalettir ki hırsızla aynı süreliğine beni hapse gönderiyorsunuz?” dedi. Lao Tzu “Şurası kesin ki ben hırsıza haksızlık ediyorum. Senin hapiste olman gereken süre çok daha büyüktür çünkü sen çok fazla parayı kendin için topladın pek çok insanı paradan mahrum ettin ... binlerce insan haksızlığa uğramıştır ve sen para toplayıp para toplayıp duruyordun. Ne için? Senin açgözlülüğünün kendisi bu hırsızları yaratıyor. Sorumlu sensin. İlk suç sana ait.” dedi.


Lao Tzu'nun mantığı tamamıyla nettir. Eğer çok fazla fakir insan ve sadece birkaç tane zengin insan olacaksa hırsızlığı durduramazsın çalmayı durduramazsın. Bunu durdurmanın tek yolu herkesin ihtiyaçlarını giderebileceği kadar şeye sahip olması ve hiç kimsenin açgözlülük yüzünden gereksiz birikimlere sahip olmamasıdır.


Zengin adam “Beni hapse göndermeden önce imparatoru görmek istiyorum; çünkü bu anayasaya aykırıdır; bu ülkenin kanunlarına göre değildir” dedi.


Lao Tzu “Bu ülkenin kanunlarının ve bu ülkenin anayasasının yanlışıdır. Bunun sorumlusu ben değilim; git ve imparatoru gör”dedi.


Zengin adam imparatora dedi ki: “Dinleyin bu adam hemen görevinden uzaklaştırılmalıdır; o tehlikeli. Bugün ben hapse gidiyorum yarın siz hapiste olacaksınız. Eğer kendinizi kurtarmak istiyorsanız bu adam kovulmalı; o kesinlikle çok tehlikeli. Ve o çok mantıklı da. Söylediği şeyde haklı bunu anlayabiliyorum. Ama o bizi mahvedecek.”


İmparator bunu çok iyi anladı “Eğer bu zengin adam bir suçlu ise o zaman ben ülkedeki en büyük suçlu oluyorum. Lao Tzu beni hapse göndermekten kaçınmayacaktır.”


Lao Tzu görevinden alındı. “Size bunu daha önceden söylemeye çalıştım; gereksiz yere benim zamanımı harcıyorsunuz. Size doğru adam olmadığımı söylemiştim. Gerçek şu ki sizin toplumunuz sizin yasanız ve sizin anayasanız doğru değildir. Tamamıyla yanlış olan bu sistemi yürütmek için yanlış insanlara ihtiyaç var” dedi.


Sorun şudur ki insanı kaosun içinde dağılmaktan korumak için yarattığımız güçler artık o kadar güçlü ki seni özgürce gelişmen için bırakmak istemiyorlar. Çünkü eğer sen gelişmeye bir birey olmaya uyanık farkında ve bilinçli olmaya muktedir olursan tüm bu insanlara ihtiyaç olmayacaktır. Onların hepsi işlerini kaybedecek ve işleri ile birlikte prestijlerini güçleriniliderliklerini de kaybedecekler; her şey bitmiş olacak. Bu nedenle artık başlangıçta koruma için ihtiyaç duyulanlar insanlığın düşmanlarına dönüşmüşlerdir.


Bu insanlara karşı savaşamazsın çünkü onlar güçlüdür onların orduları vardır onların parası vardır onların her şeyi vardır. Onlarla savaşamazsın sen yok olacaksın. Tüm bu pisliğin dışına çıkmanın tek yolu sessizce kendi bilincini geliştirmeye başla- maktır ki onlar bunu hiçbir güç ile engelleyemezler. Aslında onlar senin içinde ne olduğunu bilemezler bile. Ben sana içsel dönüşümün simyasını sunuyorum. İçsel varlığını değiştir. Ve sen değiştiğin tamamıyla dönüştüğün an birden mahkûmiyetinin dışına çıktığını göreceksin sen artık bir köle değilsin. Sen kaosun yüzünden bir köle idin.



Rus devrimi sırasında devrimin başarıya ulaştığı gün bir kadın Moskova'da yolun ortasında yürümeye başlar. Polis “Bu doğru değil. Yolun ortasından yürüyemezsiniz” der.


Kadın “Artık özgürüz” diye yanıt verir.


Özgür bile olsan trafik kurallarına uymak zorunda kalacaksın; aksi takdirde trafik içinden çıkılmaz hale gelecektir. Eğer arabalar ve insanlar istedikleri her yere koşturur nereye isterse döner trafik ışıklarını dikkate almazsa insanlar kazaya uğrayacaklar ve öleceklerdir. Bu sağdan ya da soldan ülke hangisini tercih etmişse seni o şekilde yürümeye zorlamak için orduyu devreye sokacaktır ama hiç kimse ortadan yürüyemez. O zaman üzerine bir silah doğrultulmuşken kurallara uymak zorunda kalacaksın. Ben her zaman bu kadını hatırlarım; o çok semboliktir.


Özgürlük kaos demek değildir. Özgürlük daha çok sorumluluk o kadar çok sorumluluk demektir ki hiç kimsenin senin hayatına karışmasına gerek olmaz. Yalnız bırakılabilirsin; hükümetin sana karışmasına gerek yok polisin sana karışmasına gerek yokkanunun seninle hiçbir işi olmaz. Sen basitçe onların dünyasının dışındasın.