Cennet Mektupları - Ateşböceklerine İnanıyor Musunuz?

[Jineps]

Cennet Mektupları - Ateşböceklerine İnanıyor Musunuz?

Tanrı dedi ki:

Varoluşun en başından beri benimdiniz. Varız biz. Varoluşun kendisiyiz. Sonrasında ise küçük kurabiyeler yaptım ve bedenlenmiş oldunuz. İlk önce ışık vardı sonrasında ise ışığın bedeni olarak sizi yarattım ben. Işık vardı daha sonra ışık huzmeleri var oldu bütünleşmek üzere dünyaya gönderildi onlar ve size Işığın İnsan Varlığı adını verdim ben. Zaman içinde nasıl olduysa son derece önemli olan “Işığın” tamlaması yok oldu. Nasıl da dikkatsizce bir hatadır bu. Şunu sonsuza kadar bilin ki Işığın İnsan Varlığınsınız sizler. Herhangi bir varlık değilsiniz. Işığın İnsan Varlığısınız. Işıktansınız.

Ateşböceklerine kendinizden daha fazla mı inanıyorsunuz yoksa? Ateşböceklerinin yanıp sönen ışıklarını görüyorsunuz ama kendi ışığınızı ve başkalarının ışığını görmüyorsunuz. Işık size somut geçerli bir mevhum olarak gelmiyor. Teşekkül ettiğiniz bu ışığın size ispat edilmesi gerekmediğini söyleyeyim size. İspatlar sadece bir noktaya kadardır. Varlık hali ve gerçeklik ispatın ötesindedir. Ne siz ne de ben ispat edilebilirim. İspat hali alakasızdır.

Dünyada kanıtlar değişim halindedir. Bir zamanlar üzerinde yaşadığınız gezegenin düz olduğu kanıtlanmıştı. Sonrasında ise onun yuvarlak olduğu kanıtlandı.

Kanıtların değişkenlik gösterdiğini böylelikle göstermiş oluyorum size. Işığınız ise kanıtlardan çok daha fazlasıyla mevcuttur. Kanıtlar o denli muhteşem değildir. Işıksa öyledir.

Eğer ışık harikuladeyse; bu sizin de harikulade bir ışık olduğunuzu gösterir. Işığınızı dünyaya yansıtmamış olabilirsiniz ama bu durum ışığın harikuladeliğini azaltmaz. Işığınızı gizli saklı kılar bu durum gölgelenmiş kılar. Yansıtılmayan parlamayan bir ışık boşa harcanan ışıktır; lakin yine de ışıktır o.


Kapatılmış bir ışık kapatılmış bir ışıktır; bu durum onun var olmadığı anlamına gelmez.

“Işığınızı insanlara yansıtın” ifadesi boş sözler değildir. Vazifeniz ışığınızın parlamasına müsaade etmektir. Işığınızın parlaması için kendi ışık payınıza inanmanız gerekmez. Benim ışığımı yansıtmak için bana inanmak mecburiyetiniz yoktur.

Işık saçan bir insan varlığı olmak bunun aksi olmaya çalışmaktan çok daha kolaydır. Işığınızı baskılamaya çalışmak o kadar da kolay bir şey değildir.

Işığınızı yansıtmaya onu etrafa yaymaya niyet etseniz ne olur peki? Kendinizi şaşırtabilirsiniz. Kendinizi ışık içinde görmeye başlayabilirsiniz. Kendinizi ışığa bürünmüş olarak görmeye başlayabilirsiniz. Işığınızın hasretini çeken dünyaya yayabilirsiniz onu. Karanlığa doymuş olduğunuzu söylüyorum size ve bu karanlık hali sadece ışığın eksikliğine yönelik bir yanılsamadır.

Lakin ışığın söndüğünü gördünüz siz. Işığın ezeli ve ebedi olduğunu söylememe rağmen siz bu ışığın bir kapatma düğmesi olduğunu düşündünüz.

Düşünceye inandınız. Eşyalara inandınız. Acıya inandınız. Işık içindeki aydınlık benliğinize inanmamak niye? Bu ışık üzerinde hakimiyet kurmanız gerekmez çünkü o herkese aittir. Varlığınızın esasıdır. Bu az bir ışık değildir azımsanacak bir ışık değildir çünkü herkes ona sahiptir.

Işık açısından diğerlerinden daha az beklenti ve talep içinde olun. Daha ziyade sizin ışığınız parıldasın; ışıldasın ve umutsuzlukla körelmiş keder içinde acı çeken yürekleri aydınlatsın o.

Asıl nokta başkalarının sizin ışığınıza ihtiyaç duyduğudur. Artık ışığınızı gözlerden uzak tutmayın onu saklamayın; bilhassa da kendi görüş alanınızdan çıkarmayın.

Onu aydınlatmak için dünyadasınız. Işığınıza yönelik bir farkındalık geliştirerek aydınlatın kendinizi. Bir başkasının gülümsemesine katkıda bulunmuşsanız bile ışığınızı yansıtmışsınız demektir. Eğer gülümseyen kendinizseniz ışığınızı kendinize yansıtmışsınızdır. Ben de size aynı ışık dahilinde gülümserim. Işığımı tüm kalbimle size yansıtırım. Işığımı size vermek denli hoşuma giden bir başka şey yoktur benim öyleyse her zamanki gibi şu anda da ışığımı size veriyor üzerinize yansıtıyorum ben.

Çeviren: Engin Zeyno Vural