Çifçi tavukları için hiç yorulmayan bir horoz almak için pazara gider. Pazarcı;
- İstediğiniz her şeyi bu horoz yapar.

Azgın mı azgın bir horoz satar bizim çifçiye. Adam çifliğe döner ve horozu kümese koyar koymaz tüyler uçuşur, gıdaklama sesleri feryat figanlar falan, çifçi çok memnundur. Ama horoz azgındır. Sadece kümesin işini bitirmekle kalmaz, çiflikteki diğer hayvanlarında işini bitirir. Atlar, koyunlar, inekler... Adam memnundur ama bir yandan da endişelidir. Horoz iki günde ölecek diye.

Horozu tutmaya çalışır falan, ama nafile. Neyse der eve girer. Ertesi gün bir bakar ki, horozun ayaklar havada, dili dışarda kümesin önünde pestil bir vaziyetde cansız yatıyor ve hatta tepesinde bir akbaba uçuşuyor. Çifçi kendi kendine;

- Ehhh işte sana dedim gebercen diye.

Horoz, bir gözünü hafif açarak çifçiye yarım ağızla ve kısık sesle;
- Sus, Sus! Kaçıracan şimdi akbabayı, sus.