Utangaçlık duygusunu herkes yaşamının bir döneminde yaşar. Bu duygunun sınırlı sosyal ortamlarda yaşanması ve uzun süreli soruna neden olmaması halinde fazla problem edilmez. Ancak bazı insanlarda bu duygu sürekli olarak sorun yaratabilir. Sosyal ortamlara girdiklerinde tedirginlik hissederler, başkalarıyla beraber olduklarında ve ayrı olduklarında sürekli olarak davranışlarından dolayı endişe yaşarlar. Bazı zamanlarda daha büyük boyutlarda yaşanan utangaçlık sonucunda kişi kendini başkalarından izole eder. Bu aşamaya gelen kişi yalnız kalmaya mahkûm olur. Utangaçlık duygusu bir yakının kaybedilmesinde, yeni bir iş başlangıcında, yeni bir okula başlarken gibi belirli olaylar sonucunda da yaşanabilir. Bu duygunun kişinin günlük yaşamını engellemesi, yaşam kalitesini bozacak düzeyde yaşanması halinde sorun olarak tanımlanması gerekir. Utangaçlık kişilere hükmedici, iş, okul ya da sosyal ortamlardan uzaklaştırıcı, insan ilişkilerinden uzak tutan ve aynı zamanda geri çeken bir duygudur.

Utangaçlık duygusu sosyal kaygıyla beraber yaşanan ve kişiye rahatsızlık veren bir duygudur. Çevresinde olan kişilere karşı utanılacak ve aptalca bir duruma düşme, başkaları tarafından reddedilme veya kendini yetersiz görme korkusuyla yaşanır. Bu duyguyu yaşayanlar başkalarıyla beraber olduğunda, bunun nasıl giderileceğini değil, ne kadar çok kaygılı olduğunu düşünür ve bunun daha fazla artmasına sebep olur. Bu yüzden kişi kısır döngünün içine girer. Düşünceleri gerçekçi algıların yerine, mantık dışı korkularla doludur. Sosyal kaygı herkeste olabilir. Ancak utangaç olmayan kişilerde kaygılar daha farklı yorumladığından, bu kişiler kısır döngü içine girmez. Utangaçlar kaygıyı kişiliklerinin parçası olarak görürler. Diğerleri ise, bunun geçici bir durum olduğunu düşünür ve buna göre hareket eder. Buna göre utangaç olmayanların kendilerine daha fazla güvenen kişiler olduğu söylenebilir. Utangaçlığı olan kişilerin sosyal beceri eksikliği de vardır. Yani yeni ilişkilerini başlatabilme ve bunu sürdürme konusunda sözel veya sözel dışı becerileri yoktur.

Bazıları kendisini diğerlerinden üstün görürler. Bu durumda olanlar, diğer insanların çoğuna nefret duyar ve bu şekilde yaşarlar. Bu her şeyi aptalca değerlendirmelerinden kaynaklanır.
Bazıları çevrelerine karşı yabancılaşır. Bu kişiler genelde herkes tarafından utangaç olarak tanımlanır. Sosyal becerileri olmadığından, diğer kişiler tarafından dışlanırlar. Bu dışlanmayla kendilerini yalnızlığa sokarlar. Kendilerini başkalarından soyutladıklarından, bu durum empati duygularına engel olur. Bu aşamada intikam duygularına girebilirler.
Bazı kişiler ise, bulundukları ortama uyum sağlayamadığı için, asosyal olurlar. Bu kişiler artık utangaçlığın esiri olmuştur. Kendi düşüncelerinin bir önemini kalmamamış, başkalarının düşüncesi önemli hale gelmiştir. Kendileriyle ilgili gerçek dışı asosyal karşılaştırmaların içine girerek, utangaçlıklarını arttırırlar.

Herkesin kendilerini izlediğini ve yargıladıklarını düşünürler.
Bulundukları ortama alışmakta zorlanırlar.
Ergenlik dönemindekiler bunun üstesinden gelmek için alkol ya da uyuşturucuya yönelir.
Gelişimleri için daha fazla zamana ihtiyaçları vardır.
Kendilerini geri çektiklerinden dolayı, toplumsal desteklerden faydalanamazlar.
Kendi yetersizliklerini önemsediklerinden, ilişkileri başlatırken zorluk çekerler.
Kendileriyle alakalı olumsuz değerlendirmeler yaparlar.
Silik bir kişilik yapısında olurlar.
İlişkilerde her şeyi başkalarının yapmasını bekler, kendilerini utangaçlıktan kurtarmalarını isterler.

Yeni insanlarla tanışmak ve yeni arkadaşlıklar kurmada zorluk yaşanır.
Kendini izole etme ve yalnızlığa mahkûm etmek
Diğer kişiler tarafından soğuk, sıkıcı ve ilgisiz olarak algılanma
Sosyal ortamlarda kendini anlatma zorluğu çekmek ve kendine karşı güvensiz olmak