ASHABIN HAYIRDA YARIŞI

Hz. Ebû Bekir'in (r.a.) oğlu Abdurrahman (r.a.) şöyle anlatıyor: Resûlullah (s.a.v.) sabah namazını kıldırdıktan sonra ashabına döndü ve “İçinizde bugün oruçlu olan var mı?” diye sordular. Hz. Ömer (r.a.);

“Yâ Resûlallah! Geceden oruç tutmayı düşünmedim, onun için ben oruçlu değilim.” dedi. Hz. Ebû Bekir (r.a.) “Geceden oruç tutmayı düşündüm ve şimdi de oruçluyum.” dedi.

Resûlullah (s.a.v.) “İçinizde bugün hasta ziyaretinde bulunan var mı?” diye sordular. Hz. Ömer (r.a.)

“Yâ Resûlallah! Sabah namazını şimdi kıldık, daha yerimizden de ayrılmadık. Nasıl hasta ziyaretinde bulunabiliriz ki?” dedi. Hz. Ebû Bekir (r.a.) “Kardeşim Abdurrahman bin Avf'ın (r.a.) hasta olduğunu duydum. Mescide gelirken, nasıl olduğuna bakmak için ona uğradım, onu ziyaret ettim.” dedi.

Resûlullah (s.a.v.) “İçinizde bugün bir yoksulu doyuran var mı?” diye sordular. Hz. Ömer (r.a.)

“Yâ Resûlallah! Sabah namazını şimdi kıldık, daha yerimizden de ayrılmadık.” dedi. Hz. Ebû Bekir (r.a.)

“Mescide girdiğimde, bir şeyler isteyen bir yoksul gördüm. O sırada oğlum Abdurrahman'ın elinde bir parça arpa ekmeği vardı. Onu alıp hemen o yoksula verdim.” dedi. Bunun üzerine Resûlullah (s.a.v.)

“Seni cennetle müjdeliyorum!” buyurdu. Hz. Ömer (r.a.) bir iç çekti ve “Ah cennet!” dedi.

Resûlullah (s.a.v.) Hz. Ömer'i (r.a.) memnun edecek bazı şeyler söyledikten sonra

“Allah, Ömer'e rahmet etsin, Allah, Ömer'e rahmet etsin! Ne zaman bir hayır yapmak istese Ebû Bekir muhakkak onu geçer.” buyurdular.