Belki

[semragül]

Belki

Siyasetin kirinden arınırız da.
Bizleri birbirimize düşüren gerçeklerin farkına varırız bir gün.
Yönümüzü değiştiririz.
Hayatla aramızı açanlara değil,kardeşliğe dostluğa açarız yüreklerimizi.
Severek bağışlarız bizim gibi düşünmeyenleri.
Ölüm haberlerinden değil de,sevdiğimiz şeylerden bahsederiz biraz.
Umutsuzluktan kaybettiklerimizi yeniden kazanırız belki.

Dolmuşta yanımızda uyuklayan bir yabancıya omuz veririz.
Haksızlığa karşı durmanın onuruna kavuşuruz.
Kimin ne düşündüğüne,nasıl giyindiğine değil,insan olduğuna bakarız.
Buğday tarlalarının gökdelenlerden değerli olduğunun farkına varırız.
Bu bereketli topraklarda yemekten kurtuluruz birbirimizi.
Ülkenin her karış toprağına bulaşmadan hastalık,iyileşiriz belki.

Bakarsınız vicdanlarımız ayaklanır yeniden.
Kendimiz gibi düşünmeyenlerle meydan muharebesinden vazgeçeriz.
Hakim oluruz nefsimize,haksızlığa yargıç.
Yüzümüz kızarır,kırmızı ışıkta geçerken.
Susuz bırakmayız çiçekleri,kedileri, köpekleri.
Popülerliğe değil,saygınlığa gösteririz değeri.
Kendimizi terbiye ederiz belki, sanal alemde teröristlik yapacağımıza.
Kaderimiz yeniden güler belki.

Ekranlardaki zibidileri izlemekten vazgeçeriz belki.
Gerçek adam resimlerini asarız duvarlarımıza.
Lösemili çocuklara bir kadeh viskiden,süslü bir iftar sofrasından daha çok değer vermeyi öğreniriz.
Koşa koşa gideriz,kan aranıyor anonslarına.
Kişiye özel olmaktan kurtulur hukukumuz.
Beceremediğimiz şeyleri denemekten korkmayız.
Korkunun elinden alırız eski yürekli cümlelerimizi.
Huzur içinde uyuruz belki.

Gökyüzünün gözü üzerimizdeyken.
Son ödeme tarihi kesinleşmiş birer fani olduğumuzu hatırlarız.
Adaletin ve asaletin karşısında eğiliriz,paranın değil.
Bu dünyaya kendimizi hatırlatacak bir şeyler bırakmanın kutsallığını hissederiz.
Bu kadar üzerimize gelmeseler.
Birbirimizi yeniden sevmeyi öğreniriz belki.


Hiç bu kadar kahpe olmamıştı zaman.
Hiç bu kadar acımasız ve kalleş.