Tanya

**semragül** · 04.02.2017, 01:19

Tanya

1942 yılının Ocak ayıydı.Moskova buz kesmişti.Öyle soğuk bir yel esiyordu ki,ölüm bile üşüyordu.

Moskova yakınlarında bir cenaze töreni.
Gömülen 18 yaşında bir genç kız.
Sessiz sedasız,gencecik bedeninin üstü buzlu toprakla örtülüyordu.
Mezarın başındaki tahtada şunlar yazıyordu.

Zoya Kosmodemyanskaya.
Doğum 1923
Ölüm 1941

Kimdi bu Zoya Kosmodemyanskaya,niye ölmüştü?

Zoya, “yaşam” demekti.
1923 doğumluydu.
Rusya'da eğitimli bir ailenin kızıydı.
Babası kütüphaneci,annesi öğretmendi.
Kitaplarla büyümüştü.
Daha 15'ndePuşkin'i,Tolstoy'u,Cervantes'i,Goethe'yi,Sha kespeare'yi okumuş,Beethoven ve Çaykovski din¬lemişti.
16'sında Sovyetler Birliği Komünist Parti gençlik örgütü Komsomola katılmıştı.

1941 yılının Haziran ayıydı.
Nazi Almanyası Rusya'ya saldırmıştı.
Hergün yeni bir yer işgal ediliyordu.
Zoya 18'ine yeni basmıştı,gönüllü olarak askere yazılmıştı.
Annesi karşı çıkmıştı ama dinlememişti.
“Düşman bu kadar yakınken başka ne yapabiliriz?” demişti.
Kısa süreli bir silah eğitiminden sonra Partizan'a katıldı.
Kod adı Tanya oldu.
Saçlarını kestirdi,gören erkek sanıyordu.

Görevi Moskova çevresinde işgal altındaki köylerde Naziler'e baskın yapmaktı.
Tarih 25 Kasım 1941 idi.
Tanya Alman süvari alayının karargah kurduğu Petrischevo'yu basacaktı,köye gizlice sızdı,at ahırları ve Rusların kaldığı evleri ateşe verdi.
Tam uzaklaşacakken bir Rus işbirlikçisinin ihbarıyla yakalandı.
Elbiseleri çıkarılınca kadın olduğu anlaşıldı.
Naziler gece boyunca işkence ve tecavüz ettiler.
Sordular.
Bilmiyorum dedi.
Sordular.
Söylemem dedi.
Sordular..
Konuşmam dedi.
Sır vermedi.
Sadece kod adını söyledi.
Tanya.

Naziler çılgına döndü,işkence ve tecavüz sabaha kadar sürdü.
Ertesi gün kar üstünde yürüttüler Tanya'yı.
İşkenceden tüm bedeni mosmordu.
Köy meydanında dar ağacını kurdular.
İki makarna kasası,yağlı urgan ve cellad.

Tanya tabureye çıkarken gülüyordu.Urgan boynuna takılmadan kendisini izleyen yurttaşlarına bağırdı.
“Yoldaşlar.Neden bu kadar kasvetlisiniz? Ölmek için korkmuyorum.Halkım adına öleceğim için mutluyum.”

Sonra Nazi askerlerine döndü.
"Siz beni şimdi asıyorsunuz ama yalnız değilim.Biz iki yüz milyon insanız.Hepimizi asamazsınız."

Cellad tabureyi çekti.Tanya 18'nde ipin ucunda can verdi.
Naziler ibreti alem için Tanya'nın cansız bedenini haftalarca idam sehpasında asılı tuttular.
İki aya yakın her önünden geçen Nazi askeri cansız bedeni dipçikledi,tekmeledi.
Soğuk havada beden çürümedi ama morardı ve şişti.
Sovyet Ordusu 1942 yılının Ocak 20'sinde bölgeyi ele geçirince,idam sehpasından indirildi ve gömüldü.

Tanya'nın idamı tarihte bir dönemeçti,Naziler'in yenileceğinin müjdesiydi.Gömülmeden çekilen fotoğrafları tüm Sovyet askerlerine dağıtıldı.Ve emredildi.

"Düşmana saldırırken,Tanya'yı düşünün."

Yıl, 1945.Nazım Hikmet,Bursa Cezaevi'nde.Naziler savaşı kaybetmişti.Nazım Hikmet şöyle yazdı Tanya için.

Tanya,
Bursa Cezaevi'nde karşımda resmin.
Bursa Cezaevi'nde.
Belki duymamışındır bile Bursa'nın adını.
Bursa'm yeşil ve yumuşak bir memlekettir.
Bursa Cezaevi'nde karşımda resmin.

Sene 1941 değil artık sene 1945.
Moskova kapılarında değil artık,
Berlin kapılarında dövüşüyor seninkiler,bizimkiler,
bütün namuslu dünyanınkiler.

Tanya,
senin memleketini sevdiğin kadar
ben de seviyorum memleketimi,
Seni astılar memleketini sevdiğin için,
ben memleketimi sevdiğim için hapisteyim.
Ama ben yaşıyorum,ama sen öldün.

Sen çoktan dünyada yoksun,
zaten ne kadar az kaldın orda,
on sekiz senecik.
Doyamadın güneşin sıcaklığına bile.

Tanya,
Sen asılan partizan,ben hapiste şair.
Sen kızım,sen yoldaşım.
Resminin üstüne eğiliyor başım.
Kaşların incecik,gözlerin badem gibi,
ama renklerini fotoğraftan anlamam mümkün değil.
Fakat yazıldığına göre
koyu kestaneymişler.
Bu renkte gözler çok çıkar benim memleketimde de.

Tanya,
saçların ne kadar kısa kesilmiş,
oğlum Memet'inkilerden farkı yok.
Alnın ne kadar geniş,ay ışığı gibi,
rahatlık ve rüya veriyor insanın içine.
Yüzün ince uzun,
kulakların büyücek biraz.
Henüz çocuk boynu boynun,
henüz hiçbir erkek kolu sarılmamış anlıyor insan.
Ve püsküllü bir şey sarkıyor yakandan,
süsünü sevsinler mini mini kadın.

Nazım'ın şiiri yıllar sonra bir devrimcinin ağzından hiç düşmeyecekti.

Tarih: 9 Ekim 1971.Deniz Gezmiş,Hüseyin ve Yusuf Aslan,Ankara Sıkıyönetim Komutanlığı 1 No'lu Mahkemesi tarafından idama mahkum edildi.Deniz ve Yusuf 25,Hüseyin 23 yaşındaydı.O günlerde,kimi zaman Deniz'in sesi duyulurdu Ankara Mamak Cezaevi'nde.En sevdiği şiir “Tanya”yı söylüyordu.Bilirdi arkadaşları Deniz'in Tanya'yı ezbere bildiğini ve her fırsatta “Hadi Deniz,Tanya'yı söylesene” derlerdi.O da hep söylerdi gür sesiyle.

(Çok uzun olduğu için şiirin bir kısmına yer verilmiştir.)

**Masmavi** · 08.02.2017, 00:54

Çok gençlerdi çok. .içim titredi..

04.02.2017, 01:19	#1 (permalink)
semragül Ne mutlu eğri zamanda, Doğru yerde durabilene. Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.	Tanya Tanya 1942 yılının Ocak ayıydı.Moskova buz kesmişti.Öyle soğuk bir yel esiyordu ki,ölüm bile üşüyordu. Moskova yakınlarında bir cenaze töreni. Gömülen 18 yaşında bir genç kız. Sessiz sedasız,gencecik bedeninin üstü buzlu toprakla örtülüyordu. Mezarın başındaki tahtada şunlar yazıyordu. Zoya Kosmodemyanskaya. Doğum 1923 Ölüm 1941 Kimdi bu Zoya Kosmodemyanskaya,niye ölmüştü? Zoya, “yaşam” demekti. 1923 doğumluydu. Rusya'da eğitimli bir ailenin kızıydı. Babası kütüphaneci,annesi öğretmendi. Kitaplarla büyümüştü. Daha 15'ndePuşkin'i,Tolstoy'u,Cervantes'i,Goethe'yi,Sha kespeare'yi okumuş,Beethoven ve Çaykovski din¬lemişti. 16'sında Sovyetler Birliği Komünist Parti gençlik örgütü Komsomola katılmıştı. 1941 yılının Haziran ayıydı. Nazi Almanyası Rusya'ya saldırmıştı. Hergün yeni bir yer işgal ediliyordu. Zoya 18'ine yeni basmıştı,gönüllü olarak askere yazılmıştı. Annesi karşı çıkmıştı ama dinlememişti. “Düşman bu kadar yakınken başka ne yapabiliriz?” demişti. Kısa süreli bir silah eğitiminden sonra Partizan'a katıldı. Kod adı Tanya oldu. Saçlarını kestirdi,gören erkek sanıyordu. Görevi Moskova çevresinde işgal altındaki köylerde Naziler'e baskın yapmaktı. Tarih 25 Kasım 1941 idi. Tanya Alman süvari alayının karargah kurduğu Petrischevo'yu basacaktı,köye gizlice sızdı,at ahırları ve Rusların kaldığı evleri ateşe verdi. Tam uzaklaşacakken bir Rus işbirlikçisinin ihbarıyla yakalandı. Elbiseleri çıkarılınca kadın olduğu anlaşıldı. Naziler gece boyunca işkence ve tecavüz ettiler. Sordular. Bilmiyorum dedi. Sordular. Söylemem dedi. Sordular.. Konuşmam dedi. Sır vermedi. Sadece kod adını söyledi. Tanya. Naziler çılgına döndü,işkence ve tecavüz sabaha kadar sürdü. Ertesi gün kar üstünde yürüttüler Tanya'yı. İşkenceden tüm bedeni mosmordu. Köy meydanında dar ağacını kurdular. İki makarna kasası,yağlı urgan ve cellad. Tanya tabureye çıkarken gülüyordu.Urgan boynuna takılmadan kendisini izleyen yurttaşlarına bağırdı. “Yoldaşlar.Neden bu kadar kasvetlisiniz? Ölmek için korkmuyorum.Halkım adına öleceğim için mutluyum.” Sonra Nazi askerlerine döndü. "Siz beni şimdi asıyorsunuz ama yalnız değilim.Biz iki yüz milyon insanız.Hepimizi asamazsınız." Cellad tabureyi çekti.Tanya 18'nde ipin ucunda can verdi. Naziler ibreti alem için Tanya'nın cansız bedenini haftalarca idam sehpasında asılı tuttular. İki aya yakın her önünden geçen Nazi askeri cansız bedeni dipçikledi,tekmeledi. Soğuk havada beden çürümedi ama morardı ve şişti. Sovyet Ordusu 1942 yılının Ocak 20'sinde bölgeyi ele geçirince,idam sehpasından indirildi ve gömüldü. Tanya'nın idamı tarihte bir dönemeçti,Naziler'in yenileceğinin müjdesiydi.Gömülmeden çekilen fotoğrafları tüm Sovyet askerlerine dağıtıldı.Ve emredildi. "Düşmana saldırırken,Tanya'yı düşünün." Yıl, 1945.Nazım Hikmet,Bursa Cezaevi'nde.Naziler savaşı kaybetmişti.Nazım Hikmet şöyle yazdı Tanya için. Tanya, Bursa Cezaevi'nde karşımda resmin. Bursa Cezaevi'nde. Belki duymamışındır bile Bursa'nın adını. Bursa'm yeşil ve yumuşak bir memlekettir. Bursa Cezaevi'nde karşımda resmin. Sene 1941 değil artık sene 1945. Moskova kapılarında değil artık, Berlin kapılarında dövüşüyor seninkiler,bizimkiler, bütün namuslu dünyanınkiler. Tanya, senin memleketini sevdiğin kadar ben de seviyorum memleketimi, Seni astılar memleketini sevdiğin için, ben memleketimi sevdiğim için hapisteyim. Ama ben yaşıyorum,ama sen öldün. Sen çoktan dünyada yoksun, zaten ne kadar az kaldın orda, on sekiz senecik. Doyamadın güneşin sıcaklığına bile. Tanya, Sen asılan partizan,ben hapiste şair. Sen kızım,sen yoldaşım. Resminin üstüne eğiliyor başım. Kaşların incecik,gözlerin badem gibi, ama renklerini fotoğraftan anlamam mümkün değil. Fakat yazıldığına göre koyu kestaneymişler. Bu renkte gözler çok çıkar benim memleketimde de. Tanya, saçların ne kadar kısa kesilmiş, oğlum Memet'inkilerden farkı yok. Alnın ne kadar geniş,ay ışığı gibi, rahatlık ve rüya veriyor insanın içine. Yüzün ince uzun, kulakların büyücek biraz. Henüz çocuk boynu boynun, henüz hiçbir erkek kolu sarılmamış anlıyor insan. Ve püsküllü bir şey sarkıyor yakandan, süsünü sevsinler mini mini kadın. Nazım'ın şiiri yıllar sonra bir devrimcinin ağzından hiç düşmeyecekti. Tarih: 9 Ekim 1971.Deniz Gezmiş,Hüseyin ve Yusuf Aslan,Ankara Sıkıyönetim Komutanlığı 1 No'lu Mahkemesi tarafından idama mahkum edildi.Deniz ve Yusuf 25,Hüseyin 23 yaşındaydı.O günlerde,kimi zaman Deniz'in sesi duyulurdu Ankara Mamak Cezaevi'nde.En sevdiği şiir “Tanya”yı söylüyordu.Bilirdi arkadaşları Deniz'in Tanya'yı ezbere bildiğini ve her fırsatta “Hadi Deniz,Tanya'yı söylesene” derlerdi.O da hep söylerdi gür sesiyle. (Çok uzun olduğu için şiirin bir kısmına yer verilmiştir.) Paylaş Share this post on Twitter Roman, MeLodi ve Masmavi beğendi Follow @Forumaski __________________

08.02.2017, 00:54	#2 (permalink)
Masmavi Özel Üye Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.	Cevap: Tanya Çok gençlerdi çok. .içim titredi.. Paylaş Share this post on Twitter semragül beğendi. Follow @Forumaski __________________

Seçenekler	Arama
Yazdırılabilir şekli göster Sayfayı E-Mail olarak gönder	Arama: Gelişmiş Arama Yap
Stil
Normal Hybrid-Şeklinde gösterime geç Ağaç şeklinde gösterime geç