İçini Dök Yeniden...
Bilmediklerimiz bildiklerimizin yanındaki küçük çakıl taneleridir denizin dalgaları sürüklediğinde taşları derin mavilerle dans edip yolarını bulup yeni ufuklara kavuşurlar kaybolmadan boğulmadan çok gecikmeden inmek lazım ki çok sürüklenmeden rotadan yolların kesişip derinlerdeki maviden ayrılıp gökyüzünün maviliğini görmek lazım


Görmek bakmak arasında kalan koridorun hangi renkteki gök yüzüne çıkarttığını bile düşünmeden

İçini dökmek ağacın yapraklarını sonbahara bırakmasındaki ahenkle gökyüzü neden mavi yağmura bunca söven varken kendi birlikteliğinde olmak yolculuklar ufukların rüzgarlarını getirse avuç içlerinde soğuk sıcak tutsak duygular bilmediklerimiz farkında olmadığımız bulutların ardındadır.

Zaman geçmeden saatin tiktaklarınının hepsini hissederek ilerlemek adımlardaki güçlülükle nefeslerin birleştiği yerde durup saklamak aradaki bilindikleri.

Bilindikleri korkulu renklerine sahip çıkmak istediği gibi yalnız bıraktık o zaman başka bir mevsime sevdalansınlar diye her zaman bahar gelir kışın ardından karanlık bulutlar yerini masmavi gökyüzüne bırakıp gider hüzün'üyle şimdi renklerin doğması hayretle izler ve döker içini nisan yağmurlarıyla

Kızmadım gidişlere yağmurların yüzümü gözümü ıslatan seslerine kavuşmayan
toprak mıydı ellerime çamur sürdüğüm yüzler benim miydi belki de hiç birlikte olmadık düşündüğümüzde.

Yağmurlar tutsak değildir. Yollarını bulmaları için serbest bırakırlar su damlalarını
aynı damlada kavuşur belki bilinmezler

Bilinecek yolda ilerleyip kavuşur aldırmadan içini dök her türlü şart da bilinmezliğinden korkma elbet bekleyen seninle yaşayan vardır aynı duyguları geride kalmadan zaman geçmeden güneşi kaçırmadan yağmur damlalarıyla o zaman bildiğini söyle gökkuşağına renklerini de sakla.

Sözler ki hiç doğmadılar gözlerin kaçan utangaç hayalleriyle yan yana durup tek bir bakışta parlamasıyla içini dök cesaret hapını yutturan bir gülümseme yeniden