Giden Kadınlar…

[FifiVePirtik]

Giden Kadınlar…

Çok korkuyorum, inanın çok korkuyorum… Gecenin üçünde sokağın başındayım, deli gibi kar var ve hava soğuk… Yolda yürünmüyor ama ben eve doğru yürümeye çalışıyorum. Kulaklarımı açıp, dikkatle sokağı dinliyorum; hangi köşeden çıkacak diye bekliyorum…


Karşılaşırsak eğer ne yapacağım da belli değil ama bekliyorum işte… Islak soğuk burunları ile o kendine özgü hüzünlü gözlerle bir köşede pusuda kesin. Osmanlı zamanında bu bölge onlarınmış. Tüm kitaplarda, yazmalarda methi geçer, sürü halinde çeteler gezermiş de ahali sokağa çıkamazmış gece. Kadıköy’ün kaderi olsa gerek bu, hoş ilçeyi böldüler Ataşehir olduk ama hala Kadıköy gibi hissediyorum ben kopamadım.

Hızlı adımlarla o soğuk kış kıyamette bahçe kapısına ulaşıyorum da sakinleşiyorum biraz.

Böyle akşamlarda çok korkuyorum onlardan birisi karşıma çıkacak diye.

Islak burnu hüzünlü yalvaran gözleri pofuduk göbeği ile bir köpek yavrusu karşıma çıkacak ben de dayanamayıp eve alacağım diye çok korkuyorum. Alması değil mesele aslında düşündüğüm devamını getirmek, sonra bağlanacağım daha çok alışacağım gidince daha çok üzüleceğim. Ben kendime tembelim bunca yıllık yalnız yaşamanın sonucu sanırım.

Bunca yıl sonra hala iki şeyden korkuyorum ama

Bir pofuduk kuçular

İki ağlayan kadınlar,

Çünkü ikisi de giderken çok acıtıyor...


Ozan Yılmaz