İstenmeyen Çocuk
 

İstenmeyen Çocuk

Her çocuk birbirinden farklıdır. Her biri farklı düşünüp, farklı uygular, biz yetişkinler nedense onları hep bir kalıba oturtmayı isteriz. Bizim gibi düşünen, bizim gibi davranan, dört dörtlük özelliklere sahip bir kalıba...

Nedense tüm çocukları uslu –bizim söyleyişimizle- yaramazlık yapmayan, her söylediğimizi dinleyen, uygulayan robot kişiler olarak düşünürüz. Toplumumuzda da hep az konuşan, sessiz çocuklar daha fazla sevilir ve istenir. Fakat kimse bilmez ki bu sessizliğin altında engellenmişlikten ötürü ne fırtınalar kopuyor. En sevilmeyen çocuk tipleri de çok konuşan, hareketli, sürekli bir yerleri kurcalayan, koşuşturan çocuklardır. Bu çocuklar kendi aileleri başta olmak üzere diğer insanlar tarafından dışlanır, hep bir kenara itilirler. Bir misafirlikte ev sahiplerinin en çok korktuğu çocuklardır. Birçok kişi görünende bunları bilir; fakat nedenini araştırmaz. Peki, ama bu çocuklar neden çok konuşur, neden bu kadar kurcalar ve koşuşturur?

Çocuk arayış içindedir kendini ve çevresini merak eder, merak ettiği için de soracaktır. Tatmin edici bir cevap alana kadar da sürekli sormaya devam edecektir. Bu da bir yetişkin gözüyle çok konuşan bir çocuk profilidir. Çocuklar, bir yetişkinde olmayacak kadar süper bir enerjiye sahiptir. Bu enerjiyi de harcamak için -yetişkin bunun için fırsat yaratmamışsa- sürekli koşuşturacaktır.

Ebeveynlerin en popüler yakınma cümlesi de ‘Çocuğum beni dinlemiyor.' Dur. Çocuklar kendilerine söylenenlerden çok yaşadıklarını öğrenirler. Yaşamalarına fırsat verelim. Onların hevesini baltalayan, meraklarını törpüleyen ebeveynler ve yetişkinler olmak yerine çocuklarımıza kendilerini, dünyayı tanımaları için belirli sınırlılıklarda özgürlükler verelim. Onları aynı kalıba oturmak yerine düşünebilen, kendi kararlarını verebilen bireyler olmaları için destekçileri olalım.

Ve bir Kızılderili atasözü der ki ‘ Herkesin birbirine benzemesi, herkesin aynı olması için çalışanları görmek ne acı! İnsanlar toprağın üzerinde ki çiçekler gibidir. Toprağa baktığınız zaman papatyadan başka bir çiçek göremediğinizi düşünün; ne kadar acı değil mi?'

Cevap: İstenmeyen Çocuk
 

Ya özgürlüğün sınırını abartıyoruz yada çocukları kutuya hapsediyoruz. Sonra da yeni nesil diye ahlayıp vahlayan yetişkinleri görüyoruz her yerde. Bu malesef ki insanoğlunun yaradılışından bu yana süregelen birşey diye düşünüyorum. İnsanız kukla değiliz bunu anlatamıyoruz.

Cevap: İstenmeyen Çocuk
 

Taklitci insanlarız :)