İnsana Yaşama Kaynağı Veren Sihirli Dokunuşlar

[FifiVePirtik]

İnsana Yaşama Kaynağı Veren Sihirli Dokunuşlar

Kitaplarım..Hayatımın zevkli olmasını kılan sihirli maceralarım.Evet; sihirli maceralarım diyorum,çünkü dış dünyadan bıktığım anda kendimi hapsedeceğim,kimseyle paylaşmadığım bir dünyam var.İşte ben orada keşfe çıkıyorum.Her şeyden ve herkesten uzakta huzurlu bir yürüyüşe,maceraya çıkıyorum.Kitaplar hayata farklı bir açıdan bakmamı sağladı.Hayatın bir bekleyiş değil de tat alınacak bir şey olduğunu öğrendim.Bunu bana sadece kitaplarım öğretti.Her sayfasında kişiliğinize büyüleyici sihir veren kitaplar..

Bundan onbir ay önce bir ameliyat geçirmiştim.Zorlu bir operasyon değildi ama zordu işte..Zor ve tehlikeli geldi bana.İlk defa o gün yattım ameliyat koltuğuna,ve ilk defa
o gün anladım hayatın bir prova olmadığına.Yaşanan her şey oluyor,bitiyor.Geride sadece siz ve bir parça hayalleriniz kalıyor.Hiç aklıma gelmezdi,düşünmezdim bir gün ameliyat olacağımı ve hayata karşı güçlü olacağımı..Gerçekten hiç bunu düşünmemiştim.Ameliyatım bittikten bir kaç saat sonra ikinci kez tekrar alındım.Güçlü olmaya çalıştım.Her şeye rağmen beni bekleyen sevdiklerimin olduğunu düşünüp,umutlu hayallerimle girdim içeriye.Ve atlattım.Tümörün büyük kısmının ölmesini sağladım.Şimdi bunun kitaplarla ne alakası var diyeceksiniz.Ama çok alakası var..En azından benim için öyle.Belki de zor günler geçirmeseydim,bu kadar cesaretli,kararlı ve iyi bir okuyucu olduğumu hiç bilmeyecektim..'Her şerde bir hayır vardır' derler ya.İşte hayatım aynen böyle şekillendi.Tüm yaşadıklarım için üzüntü duymadım.Hatta bazen iyi bile olmuş diyorum.Çünkü tüm bunları yaşamasaydım,hep hayatımın bir parçası eksik olarak yaşayacaktım.Puzzle'ımın parçasını tamamlamak için meğer bunları yaşamam gerekiyormuş.Kitap okumamda ki en büyük etken de kitaplarım oldu..Sayfalarını çevirdiğim de içime sinen buram buram kitap kokusunu hasretimi yatıştırana kadar kokluyorum.Hem kokluyor hem de büyük heyecanla okuyorum.Hatta okuduğum,zevk aldığım kitaplardan bahsetmek istiyorum bir sonra ki yazılarımda.Okuduğım kitapların konusundan bahsetmek istiyorum.En büyük dileğimde yazar olmak.Okuyucunun içine heyecan veren,büyüleyecek kadar güzel kitaplarımın olmasını istiyorum.Kendimi her yalnız,sıkılmış hissettiğimde dış dünyama kapanıyorum.İç dünyamda kendimle baş başa kalıyorum.Bazen sorarlar."Meltem bu kadar okuyorsun,ve okuduklarından büyüleneceğimiz kadar güzel sonuçlar çıkarıyorsun.Senin sırrın ne? Okuma alışkanlığın nereden geliyor?" diye.Kitabı okurken sanki olayı karşıdan izleyen ama onlarla iç içe olan biri gibi hissediyorum kendimi.İşte benim de sırrım bu.Kitaptaki kahraman değil de orada ki gözlemci olarak hissediyorum kendimi.Ve kitaplarımı her bitirdiğimde,başımı kaldırdığımda olayın,karakterlerin arayışlarına geçiyorum.Neredeler? diye bakınıyorum bazen.
Sonra anlıyorum ki; onlar kitapta kalmış.Kapağı kapattığım anda onları da kitapla birlikte kapatıp,rafa kaldırdığımı anlıyorum.Ama etkisinden kurtulmak zaman alıyor..

Okumak öyle bir şey ki; İnsana yeniden hayat veriyor sanki.Ölümsüzleştiriyor adeta.Mutlu ediyor yahu bu yetmez mi?