Yansıma
 

Dünyanın dönencesine pervasızca takılıp giderken, kirli işler almış başını yürümüş meğer. Hesap sormaya da mı üşengeç ruhumuz? İki kere ikiyi çarparken beş buluyor birçoğumuz. Karanlık ya da aydınlık ne fark eder yürümeyi bilmiyorsanız eğer, her ikisi de birer tehdit unsuru... Hani eğer ateşimiz varsa, koşmalıydık aydınlığa? Ocağın altını bir yemeklik eksik yakıversek açlıktan ölenimiz olmaz hani. Bugünü düşünün ya da yalnızca birkaç saat öncesini veya bir daha asla sahip olamayacağımız az önceyi


Kendi adıma söylemeliyim ki, gelecek adına üzgünüm...

İstediği için, istediği insanla ve istediği yerde, üstelik istediği şartlar altında bulunma şansına/lüksüne sahip parmakları görelim...

Adil olmayan hayat mı, yoksa bizde de hukuki birkaç boşluk mevcut mu?
Hedeflerimiz adına eforumuzun harcanması lazım şüphesiz. Doğadan karşılıksızca alınabilecek her şeyi aldık, sıfırı tükettik. O artık kendine zor yetiyor.

Yorgun başımız, akşama değin bizi sabırla bekleyen yastığımızla buluştu anda, gözümüze gün içinde çarpanlar, yüreğimizde olanlar, ellerimize dokunanlar, vicdanımızla mümkün mertebe dostsa bizden âlâsı yok. Kafan yastığınla buluştuğunda onun kadar hafifse ve içine gömülmüyorsa ne âlâ

Ya aksi?
Ya öyle değilse?
Hiç düşündünüz mü?
Bugün her şeyden ve herkesten önce, kendi suretinizi alnından öper miydiniz?