dün ve bugün
 

dün ve bugün
dünden bugüne sadece lambanın aydınlattığı tozlu oda kaldı.
eski eşyalar birer birer çıkarken odadanın içersinde duran ışık biraz daha parladı ve o an yaşanan anılar canlandı gözümde birden.ne güzel,ne üzüntülü,ne acı veren ne kadar ağlamaktan gözlerimin şiştiği günler geçirmiştim bu odada ve şimdi veda ediyordum bu tozlu anılarla dolu küçük odama şimdi hatırlamaya çalıştığım o zaman unutmaya çalıştıklarımın aynısıydı oysa ama aklımı zorluyor isimleri olayları hatırlamaya çalışıyordum hatırladıkça daha canım acıyordu.
demek dünden bu güne bir şey dğişmemişti geçmiş hala insanın içini acıtan olaylar ve göz yaşlarıyla doluydu o halde geçmiş o tozlo lambanın ışığı gibi söndürülüp odanın içerisine hapsedilmeliydi....