Günlerden bir Cumaretesi'ydi

[FifiVePirtik]

Günlerden bir Cumaretesi'ydi
Yazmak en nihayetinde tek yol benim için ve beni kazığa bağlayıp yaksalar kendimi aziz addetmem. Sadece benim için tek yol olduğuna inanmış olarak ölürüm. Yapmak istediğini yapma meselesi. Şu anda olabileceğimin bütünüyüm. Bu yazma muhabbetini bırakalım öyleyse. İki şişe daha bira almakla ne iyi etmişim. Benim amacım onun gözlerine bakarak sarhoş olmaktı ama şu an birasını yudumlayarak köşede dikilen eşek kafalıydım ben.

İlgi duymuyordum onun dışında hiçbir şeye ilgi duymuyordum. Nasıl öleceğime dair hiçbir fikrim yoktu. Diğerleri yaşamdan tat alıyorlardı hiç olmazsa. Benim anlamadığım bir şeyi anlamışlardı sanki. Bende bir eksiklik vardı belki de. Mümkündü. Sık sık aşağılık duygusuna kapılırdım. Onlardan uzak olmayı istiyordum. Bir kişi dışında. Onunla gidecek yerim de yoktu aslında. İntihar? Tanrım, çaba gerektiriyordu. Beş yıl uyumak istiyordum ama izin vermezdi.

Nevizade'ye götürdüm onu o gün. Kış henüz başlamamıştı, hafta sonuydu. Harikuladeydi. Berduşlar paçavraları ile masalara oturmuşlardı. Yetmişlik karılar, kocaları öldükten sonra kendilerine kalacak evleri satıp satmamayı tartışıyorlardı. Her şeye rağmen huzur vardı havada. Sonra karanlığa doğru yürüdük. Çok az konuşarak. Mutluyduk birlikte. Sonra ayrılma vakti gelip bana sarıldığında bunun en az sevişmek kadar güzel olduğunu hissettim. Hayat bana olabileceğin en iyisini sunduğun için sana müteşekkirim. Ama ben cehenneme gideceğim.