-Neden?
diye sorulduktan sonra sıkılıyorum o insandan. Her gün değişim içinde heyecanla yaşamanın bir nedeni olmak zorundamı...

Saat:6.00 kurulmuş saat gibi gülümseyerek hayata koyuluyorum.

Saat:7.00 insanlarla konuşmanın yollarını arıyorum.Beni dinlemiyorlar. Umursamıyorlar.

Saat:8.00 Bir iş alıyorum,grafik tasarımları yapıyorum,kodlar yazıyorum.

Saat:9.00 Yani bir fikirle "ı got iiiit" diye yerimden fırlıyorum ve yapmaya koyuluyorum.

Saat:13.00 Heyecanlı heyecanlı arkadaşımın yanına gidiyorum."Bugün ne yaptın" diyorum."Yine yoğundum" içimden "İyki varsın" diyorum"varsın değil mi?"

Saat:14.00 Eve gidip verilen projeleri yapıyorum. Şarkı dinleyip ağlıyorum. Ama bir nedeni yok sanırsam. Yapmayı deli gibi istediğim tasarımlara "imkansız" efekti verip,"shift+ enter " yapıyorlar. Kendi beyinlerinden silselerde benden silemezler.

"Olamaz dediklerini oldurarak ayakta duran biriyim ben"

Ağlamak bir saat,hissizce durmak yarım saat,gülmek 5 dakika... Ama o kadar zamanım yok.

Bir otobüs düşünün. 11 durakta durup yolcu alan durak aralarda da hızıne hız katan bir otobüs. Bende bir yolcu,kulağınde mozart'la sabırsızlanan bir yolcu.Otobüs bir durakta durmadan geçerse bu;o gün kazandığım ilk başarı olur işte.

Zaman kıymetli.

Saat:23.00 birinden mesaj bekliyorum. Çok özel birinden. O da aynı şeyden muzdarip. Oldukça yoğun ve karmaşık. Bana yazmaya vakti yok. Hem zorunda değil. Mesaj gelmeden uyuyorum. Onu mesaj yazmak için zorladığımı görmemek için.

Yarın için zaman kaybetmemek için.

__________________
Teşekkür Etmek için Beğen Butonuna Tıklayınız.

Müsait vakitte bende birgünümü buraya yazacağım. Bakalım o gün mutlumuymuşum.

__________________

Yaz tabiki kardeşim

__________________
Teşekkür Etmek için Beğen Butonuna Tıklayınız.