İnsan yanılır hep bir taş takılır ayağına taşları ya kendi biriktiklerindendir ya da başkalarının biriktirdiğindendir. Aslında kimin birikintisi olduğu önemli değildir önemli olan bağ olmalarıdır.
İnsan hep bir arayış içindedir. Baharı ararken hep kışına sarılır, güneşe gülmek ister ama rüzgâra dayanmak zorundadır, koşmak ister, ama emeklemeden ne yürüye bilir nede koşabilir yani insanın önünde hep çıkması gereken basamaklar vardır.


Bir ağaç aslında biz ağacı, bizde öyleyiz işte biri bize zarar vermeden kendi umudumuzu koruyup rüzgâra galip gelmeden insanlara çok benzer; nasıl biz kötü zamanlarımızla güneşin gelmesi için umut besliyorsak rüzgârı yenmeye çalışıyorsak oda hep öyle yapar ya rüzgâra dayanır ya da o dayanmadan kışın soğuğuyla gelen bir başkası kökten keser küle çevirir yenmek zorundayız. Yoksa kötü bir sonla bizimde yaşayan bir gri külden farkımız olmaz.

__________________
Teşekkür Etmek için Beğen Butonuna Tıklayınız.

Biz insanlar ne var olanla yetinmeyi , ne de az olanla avunmayi bildik, hep yoğunuz kefenin cebini bulcaz az kaldı