Zaman En İyi İlaçtır
 

Yaprak esiyor, dal kımıldıyor bu ağacın köklerini anlatmaya zaman yetmiyordu.
Bir gizil dil, bir anlaşılmaz alfabe içinde kaç lisan keşfedebilirdi insan?
Yokluğu-m yakın olsun, yokluğu-n bana uzak;
Sanki Rus ruletimsi bir yanı var bu her şeyi zaman çözerin...
Bilmeseydim zamanın en iyi dost olduğunu "Zaman en iyi ilaç" deyimine de külliyen yalan derdim.
Oysa bilirim ki bir gün gidişin de zamansız olacak...
Ardından olur olmadık yerlerde aklıma geleceksin zamanlı zamansız...
Kimi zaman bir otobüs camından baktığım anda kaldırımda bekleyen olacaksın ya da arkadan yürüyüşünü benzettiğim bir üçüncü şahıs...
İşte o "t" anında peşinden koşup da durdurmalı mıyım seni?
Tereddüt ettiğim kadar harekete geçemiyor, harekete geçemediğim kadar da tereddüt ediyorum.
Zamanından evvel dalından koparmak gibi bir meyveyi, ha şimdi bitsin bu sevgi ha sonra derken farkına varıyorum:
Bir zaman periyoduna, bir tırnak içine ya da bir paranteze hapsetmek zorunda mıyım sevgimizi?
Ocağa koyduğum yemeğin pişmesi için bir süre vardı. Altını kıstığım çayın demlenmesi gibi...
Ancak insan, sevgisine son kullanma tarihi verip mesela yarın gün doğar doğmaz seni unutacağım diyebilir miydi?
Ya da o vakitten sonra bir daha gün doğar mıydı?
Yoksa gün, benim ömrüm
Ömür ise zamanın bilmediğim bir parantez içi eylemi miydi?
Yaprak esiyor yine... Belki de sararıp yere düşecek geçmiş zamanda tekerrür ettiği üzere...
Bir kahverengi hüzün var gözlerimde, aslında başka renklere boyayacaktım ama o zaman güzel olmaz dedim.
İşte o zaman, zamanın tüm renkleriyle birlikte akıp gittiğini fark ettim.
Ömrümün kahve rengi baharında zaman su gibi akıp giderken seni düşündüğüm her an sanki bir yudum...
Kana kana içtim diyemem çünkü daha kanmadım.
Zaman en iyi ilaçtı, tam kanacakken Aşk karnına bir tane yutkundum.

Cevap: Zaman En İyi İlaçtır
 

Cevap: Zaman En İyi İlaçtır