İnsanız. Kocaman heveslerimiz, deli arzularımız var. Planlanmış tatillerimiz, suya düşmüş hayallerimiz var. Var olmasına var da neden hep benim başıma gelir aksilik?...
Konsantre olduğunuz mesele püff diye kaymış elinizden. Ağlamışsınız, yıkılmışsınız, yakalayamamışsınız heyecanı. Süpürün yerleri! Bastıkça batacak ayaklarınıza. Battıkça kanatacak kanırta kanırta...

Akıl vermenin o dayanılmaz bilgiçliğinde gibi görünüyorum değil mi? Oysa aklım un ufak şu anda. Kırıntılarımı bir araya toparlamaya çalışıyorum. Tutacağımı bilsem yemin ederdim bir kez daha bavul hazırlamamaya. Askıda kalan yeminlerin başıma dert açacağını bile bile aynı hataya düşmeyeyim. Zira her valiz yeni bir dünyaya yolculuk anlamı taşıyor. Ben başka dünyalardan vazgeçebilir miyim? Hayır! ... İtinayla seçtiğim kıyafetleri buruşturup sokuşturdum dolaba gerisin geri. Buruk bir gülümsemeyle tıkıştırdım çekmeceye pijamaları. Ne çok çorap almışım, sanki aylarca kalacakmışım gibi... hep böyle yaparım; ne zaman bir seyahate niyetlensem giyemeyeceğimi bildiğim bir dolu angarya yüklenirim. Götürür getiririm hiç ellemeden. Lanetlenmiş gibiyim; kabına sığmayan ruhum taşmasın diye gezintiye çıkarma niyetim hep fiyasko ile neticeleniyor. Prangalar vuruldu ayaklarıma. Gidemedim...

Aksilikler peşimi bırakmıyor. Sanki tüm olumsuzlukları çeken bir paratoner gibiyim. Yanlış anlaşılıyorum. İyi niyetim suistimal ediliyor. Para kaybediyorum. Kilom oynamıyor bile. Bir ton hayal kırıklığımla baş etmeye çalışıyorken yenileri ekleniyor ısrarla. Yapışıyor üstüme negatif bir bulut. O nereye ben oraya...

__________________
Teşekkür Etmek için Beğen Butonuna Tıklayınız.