Yaşamayı bilmiyorum
 

Yaşım 23. Artık evliyim. Yaşam hep iniş çıkışlarla doludur bilirim. Üç üniversite bitirdim. Dördüncüsünü okuyorum. Ve hala, yaşamayı bilmiyorum.

Yaşamak hakkında çeşitli fikirlerim var. Herkes gibi önyargılarım ve hatta yargısız infazlarım da... Düşünmeden yaptıklarım ve sonradan beni düşündüren yaptıklarım...

Sustuklarım... Görmezden geldiklerim... Ve bir anda patlamalarım... Yaşamayı bilmeden, ancak bu kadar yaşarım.

Her ne yaptıysam, yapıyorsam veya yapacaksam hep eleştirildim. Duygularımla veya düşüncelerimle değil, sadece yaptıklarımla değerlendirildim. Tek avukatım yine bendim ve 23 yılımı etrafımdaki yargıçlarla yaşadım.

Bazen ağladım, bazen güldüm... Bazense sadece somurtup oturdum. Her şeye rağmen ben bir insandım ve yaşamayı öğrenmeden dertlere gömüldüm.

Kendimi sevmeye vaktim olmadı hiç, uğraşmam gerekenler çoktu. Hayatımda kimin ne diyeceğini, ayıbı-edebi düşünmekten kendimi düşünmeye vaktim yoktu.

Ben yaşarken, kendimi yaşatırken işte bunlar oldu.

Yaşam dediğimiz kavramsa, ben tanışana kadar kayboldu.

ALINTI