Bu satırları anne kimliğimle yazıyorum. Sadece bir annenin iç sesi olarak okuyun!

İki oğlum var askere gidecek. Zamanı gelince saçlarını kestirip koyulacaklar yola. Vatan borcu, ödenmeli diye yollayacağız naçar. Bana kalsa hiç gerek yok. Askerliğin genci "adam" ettiğine inanan gerzeklerden değilim çünkü. Komutanın postası olduğunda sevinecek cahillerden de değilim. Komutan eşinin alışveriş poşetlerini taşıyınca vatan borcunun ödenmeyeceğini sanıyorum ya yanıldığımı da biliyorum... Ödeniyor!

Askerliğini bitirip gelen gençlerden dinlediklerim sonucunda şu yargıya varıyorum; süreyi doldurana kadar mantık sınırlarını zorlayan işler yaptırılıyor. Bugün şuradaki taşlar bu yana taşınıyor, ertesi günü eski yerine. Kayıtsız şartsız, sorgusuz, sorgulamasız itaat öngörülüyor. Aksi davranmak söz konusu değil. Astların üstlere kul olma durumu var. Düzen böyle. Tabii benim anladığım kadar basit değildir mutlaka ama bendeki izlenim böyle. Ayrıca henüz güneydoğuda askerlik yapıp gelen biriyle karşılaşmadım. Ankara'nın sol yanından aktarılanlar bu . Oğlan annesi olunca ister istemez askerlikle anlatılan ne varsa kulak kabartıyorsunuz. Evladım asker olsun diye sevinçten heyecanlandığımı anımsamıyorum. Hep yüzüm ekşiyor. Hele şehit haberleriyle boğazım düğümleniyor. O isimlerden biri benim oğlummuş gibi kahroluyorum. Ağız dolusu küfürler ediyorum şavaşı bitiremeyen acizlere. Somali makamında ağıtlar yakanların yüreklerini ve beyinlerini güneydoğuya davet ediyorum. Kendi ölümlerimize çare bulunsun. Yavrularımızı göz göre göre cehenneme göndermeyelim. Şerefsizlerin amacına hizmet ediyorum belki ama dilimden daha olumlu sözcükler dökülmüyor. Gazete manşetlerini okuyan yazlık ahalisi bütün Kürtleri kapsayan düşmanlıklarını kusuyordu bu sabah. Şehit haberi kimsenin gurur kaynağı olmuyor. Halkın arasına nifak sokuluyor. Kardeşlerimize diş biliyoruz. Her kürdü şehitlerimizin ölümünden sorumlu tutuyoruz. Ürkütüyor bu kutuplaşma. Engellemeye, yatıştırmaya çalışıyorum ağzından köpükler saçarak sinir katsayısını yükselten adamı. Nafile...

Bitsin artık! Mikrofonlara seslenen bürokrasi! Size söylüyorum; Hain pusu, geniş çaplı operasyon, bir ölüp bin diriliriz, yüreğimiz yanıyor gibi hikayelere karnı tok annelerin. Boşuna anlatmayın. Bayramı da atlatıp öyle atağa geçecekseniz de yangınımız sönmeyecek. Ölenlerin hepsi genç, hepsi fakir, hepsi "emir kulu" Kaçı inanarak ölüyor? Kaçının ailesi gerçekten onur duyuyor? Günahtır! Yazıktır! Savaşı bitiremeyen iktidarın gücüne, yaptırımına biat etmek hatadır! Uyarmak boynumuzun borcudur.

Kimseyi bir şeyden soğutmaya çalıştığım yok. Yeni bir düzenlemeyle acil olarak "ölümsüz askerlik" uygulaması istiyorum o kadar. Davul zurnayla askere gönderdiğimiz evlatlarımızın cesetlerini beklemeyelim. Dağdaki de ölmesin. Öldürmesin kimse birbirini. Hiç uğruna ölünmesin. Evet, HİÇ! ...

__________________
Teşekkür Etmek için Beğen Butonuna Tıklayınız.