6Nisan2015

İçimden gelmiyor yazmak sana artık.
Ama içimdekilerle de yaşayamıyorum..
Haznemdeki tüm kelimeleri döküp anlatmak ve kurtulmak istiyorum aslında bir taraftanda..
Artık içimi yakmıyor yokluğunla bocalayan kelimelerimin eksikliği. Soğuyor kalbim...
Kendimi anlamıyorum bazen.
Birgün çok severken seni bir bir yanarken tüm damarlarımdaki kan, oluk oluk akmak isterken,bir an oluyor taşlaşmaya başlayan kalbimi yosun tutuyor...
Hala hayat olmasının kanıtıdır bu fakat beni yaşatmıyor...
Yada içimdeki sen kırıntılarını...
Bazen söküp atılmak istenen bir nasır oluyorsun kalbimde..
Canım acıya acıya söküp atsam diyorum.Ama biliyorum ki daha fazla acıyacak kalp tanelerim...
Belkide sevilmeye yüz tutmuş son kırıntılarımda dökülecek.
Bazense kal diyorum.
Ama daha fazla taşıyamıyorum bu hissi damarlarımda.

Artık git benden 'Aşk-ı Zehrim'..
Ben olmama izin ver.
Biliyorum kalbim senden sonrasına 'Yar' demeye Lal olacak
Ama git benden 'aşk'.
Sen bende kalmadın artık.
Ne cesaretim var nede artık bir 'yürek' daha yerim...
Git benden 'sevdam' gitte yokluğunla ağ'laşmış yüreğimin örümceklerini öldürebileyim..
Kendinide özgür bırakarak belkide...
İçimi boğan bu hapishaneden 'af' edilerek git..
Kalırsan kendimi bitiricem.
Kalırsan çünkü; içimdeki seni bitireceksin...
Git benden git ki 'aşk'la hatırlayayım seni...
Unutulmuş bir sevda ama hep aynı kal diye 'git' benden...
Git..

26Temmuz2016

Balkonun soğuk zeminine uzandım.
Gökyüzüne bakıyor gözlerim.
Hiç kazanamadığım kaybettiklerime ağlıyorum, ama ıslanmıyor yanaklarım.
Sarı filtreli sigarayı dudaklarıma bastırıp ucundaki kızıl ateşin ucuna takılı gözlerimi gri dumanın süzülüşüne çevirdim.

Burnuma yağmur kokusu doluyor, üstelik bulutlar da benim gibi ağlamadığı halde.

Yalnızlığı seven bir insan, kollarını boynuna dolamak istediği bir bedenin eksikliğini nasıl hisseder?

Üstelik damarlarında ip atlamak istediği,
Gözlerini kaşıkla oyup, köpeklere yem etmek istediği bir bedeni...

Anlık duygularımın beni esir etmesi işte can sıkan tarafı da bu ya.
Yavas yavas bedenimi terkeden bir sinir dalgası ve ardından ruhunu yıldızlara teslim eden bir beden.

Aynı gökyüzüne baktığımızı düşündükçe küsüyorum belkide güneşe, en çokta sevdiğim geceye..

Git, artık!..

11Mayıs2016

Galiba bu yüzden bir insana inanıp güvenmek bana zor geliyor.
Yaşadığım en büyük darbeyi en güvendiğinden alınca sonraki zamanlar bırakın insanlara güvenmeyi,
Yanına yaklaşacak cesareti bulamıyor insan. Yalnızlığımı dile getirdiğim herkes şikayetçi.
Oysaki ben memnunum haklı yalnızlığımdan.
Bunu anlamak istemeyen her insanla savaşımda devam edecek sanırım
Neden dışarı çıkmıyorsun diyorlar. Sıkılmıyormusun?
Sıkıldığım insanlar diyorum anlamıyorlar.
Bir anne babaya alışmak gibi benim yalnızlığım böbrek gibi kalp gibi bir parçam.
Bunu insanlara anlatınca da deli diyorlar bana.
Yalnızlığı sevmek delilikse böyle kalmak istiyorum diyorum.
Hastasın diyorlar.
Hani insan nasıl mutluysa öyle olmalıydı ?
Ben MUTLUYUM!
MUTLUYUM BEENNNNNN !