Sensizlikte Ölümü Beklemek

Aşk mıydı beni bu hayattan kopartan
Sensizlik mıydı her gece gözyaşı döktüren bana
Ya da sana olan sevdam mıydı bu kadar acılar yaşatan yüregime
Artık gözyaşlarım beyazımsı degil kan kırmızı akıyordu yaşlar gözpınarımdan

Yüregimin acıdıgını haykıramıyordum hayata
Susuyordum sadece susuyordum sensizligime
Yüregim yansa bile ben sen üzülme diye susuyordum
Hayatta aşk gibi zalimmiş acımıyor seven yüreklere

Sensizlige dayanamıyor yüregim ne kadar sussamda
Özlüyor gözlerim gözlerini yüregim yüregini arıyor yine
Karanlık sessiz gecelerde
Neydi bizi birbirimizden ayıran neydi zalim sevda

Oysaki sevmişti bu yüreğim yüreğini son sevdam demişti sana
Hiç mi canın acımadı bırakıp giderken beni
Hiç mi gözyaşın akmadımı bi damla dahi olsa
Sevdamı bırakıp giderken
Akan gözyaşlarımın hiç mi önemi yoktu arkanda gitme diye haykırken

Düş Bozumu

... Yazıların izin alınmadan kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur...

Papatya Nickli Üyeden Alıntı (Mesaj 1321043) Kimseyi kendinden çok sevmemek gerekiyor ama insan sevince sevdiğini hayatının merkezine koyuyor işte. O olmazsa yaşayamam diyor ve kime öyle dese sevdikleri çekip gidiyor hayatından. Güzel şiirmiş, yüreğinize sağlık olsun :)