Gönlüm

[simsek]

Gönlüm

En onulmadık yerde kimlerden neler umdun
Yorulmadın mı gönlüm, onca masumiyetten?
Görmezden gelmek başka, niye gözünü yumdun?
Vurulmadın mı gönlüm, onca hüsnüniyetten?

Ne verdi dostlar sana, ızdırap içindesin
Şekil şemal değişti, tanınmaz biçimdesin
Nasıl sensiz yaşanır, şüphem yok içimdesin
Kırılmadın mı gönlüm, onca hüsnüniyetten?

Kendinden vere vere bitmedi mi ümidin?
Hep acı dere dere solmadı mı ümidin?
Göğsünü gere gere dolmadı mı ümidin?
Darılmadın mı gönlüm onca hüsnüniyetten…

Hani dostundu senin, sana dostum diyenler?
Paylaşıp ta sevgini “sevgi kastım” diyenler
Eldeki son lokmaya, bakıp küstüm diyenler
Yarılmadın mı gönlüm onca hüsnüniyetten?

Dostun çok idi evet, çünkü avcun doluydu
Herkeseydi o nimet, o da Allah kuluydu
Her nereye gitse de o yol Allah yoluydu
Varılmadın mı gönlüm onca hüsnüniyetten

Her dostun meclisinde avcun açık dururdun
Kuş karnını doyursa sevinçten kudururdun
Avcuna bakmayanı tek bir sözle vururdun
Görülmedin mi gönlüm onca hüsnüniyetten…

Şimdi boynun bükük ya, fırsat onlara geçti
Onlar kırıp dökmeyi, senin sayende seçti
Güç dostun elindeydi, dokunmasaydı suçtu
Serilmedin mi gönlüm, onca hüsnüniyetten

Önce sana acıyıp, silahını seçecek
Boynunu vurmak için en ardına geçecek
Belki de son kadehte, şerefine içecek
Gerilmedin mi gönlüm onca hüsnüniyetten

02.04.2013
Necati ŞİMŞEK
Ankara