Konya - Fasıllar Anıtı



Konya Beyşehir ilçesi Fasıllar Köyü’nün güneyinde, bir tepenin yamacına bırakılmış bu anıt, büyük olasılıkla 50 km. uzaklıktaki Eflatunpınar’a götürülemeyerek burada bırakılmıştır.



Dünyanın en büyük kaya anıtlarından biri olan Fasıllar Anıtını ilk kez R.Ramsey yayınlamıştır.

Yaklaşık 70 ton ağırlığında bazalt taşından tek parça blok üzerine yapılmış olan bu anıtın Hitit taş ocağına yakın bir yerde bulunması anıtın başka bir yer için yapıldığını göstermektedir.

Hatay - Bakras Kalesi



Kalenin Ammuri Kralı Dakianus tarafından yapıldığı ileri sürülür. Kral yaz aylarında çoluk çocuğu ile günümüzde Gülcihan denilen İskenderun - Arsuz arasındaki kıyıda tatil yapıp Suriye`ye dönerken, geçtiği Kızıldağ üzerinde, sarp bir tepede karısı Bağrez bindiği attan uçuruma düşerek ölür.


Dakianus çok sevdiği karısının ölümü üzerine, onun adını verdiği bu kaleyi inşa eder. Bağrez ismi, zamanla Bakras olarak değişir. Bağrez isminin de Ammuri dilinde Bağ-i-rez isminden (anlamı: gezmeyi seven) kaynaklandığı sanılır.



Bakras Kalesi, Akdeniz ile Ortadoğu`ya açılan çok önemli bir geçit görevi görmüştür. Antakya`nın kurulmasından sonra da bu bölgeye hükmetmek isteyenler arasında önemli bir çatışma alanı gibi görülmüş; kale, güçler dengesine göre el değiştirmiştir.

Bizanslılar ile Abbasiler arasında önemli çatışmalara sahne olan kale, 26 Eylül 1183 tarihinde Haçlılar tarafından Salahaddin Eyyubi`ye teslim edilmiştir. Salahaddin Eyyubi tarafından kale komutanlığı görevi verilen Alamüddin Süleyman bin Candar 1191 yılında kaleyi yıktırmıştır.

Sonraki yıllarda bölge yeniden Ermeni krallarının eline geçmiş, bu krallar tarafından kale yeniden daha sağlam bir şekilde inşa edilmiştir. Haçlılar döneminde de Antakya Prensliği`nin kuzeyde en önemli savunma noktası olan kale, birkaç defa el değiştirdikten sonra Templier Şövalyeleri`nin eline geçer.

1268 yılında Baybars tarafından kuşatılarak zapt edilen kale son olarak Yavuz Sultan Selim tarafından 1516 tarihinde fethedilmiştir.

Bölgenin önemli bir güvenlik ve kontrol noktası olan Bakras, bölgede Osmanlı hâkimiyeti ve sınırların genişlemesi sonucu bir iç kale haline gelmiş ve önemini zamanla iyice kaybetmiştir.

Bakras Kalesi, kuzey ve güney tarafı derin vadilerle ayrılan çok yüksek bir tepe üzerindedir. Kalenin hemen altında kurulan Bakras köyünün güneyinden asfalt bir yolla çıkılarak kaleye girilebilir. Kalenin doğusunda giriş kapısı vardır. Başka bir girişi yoktur.

Bakras Kalesi; kare bir plan görünümünde olmasına rağmen, doğu ve güney cephesi bir yay çizmekte, güney ve batı kısmında dar bir koridor bulunmakta, kuzey tarafında ise çok derin bir uçurum bulunmaktadır.

Kale girişi tamamen yıkılmış ve belirsiz bir vaziyettedir. Geniş ve kemerli bir kapısı olduğu rivayet edilen kale girişinden sonra, sola doğru uzanan koridor, kuzey - batı köşesine kadar bütün kaleyi çevrelemektedir. Bu bölgede iç tarafa açılmış hücreler bulunmaktadır.

Kale girişinden orta alana ulaşmadan, koridorun sağ ve solunda geniş odalar yer almaktadır. Tonoz bir kubbe ile örtülü bu mekândan girilen bahçe kısmı taş yığınları ile dolu bir haldedir.

Kastamonu - Valla Kanyonu




Pınarbaşı İlçesi Muratbaşı Köyü sınırları içerisinde bulunmaktadır.


Kanyonun ilçeye uzaklığı 26km`dir. Muratbaşı Valla Mahallesine kadar stabilize yoldur.


Kanyona kadar olan 1.5Km`lik kısmı ise orman içi patika yoldur.

Pınarbaşı ilçesine bağlı Muratbaşı köyündeki Valla Kanyonu Devrekani Çayı ile Kanlıçay`ın birleştiği bölgeden başlamakta olup, Cide ilçesi istikametinde 12 km uzunluğunda yan duvar kayaların yüksekliği yer yer 800-1300 metreye ulaşan ve girişi son derece zor olan ve Muratbaşı Köyü Valla Mahallesinin altından orman içi 1.5km`lik yolculuktan sonra bu iki çayın birleştiği yerden seyredilebilmektedir.

Bu kanyonda sarp kayalıklar ve bu kayalıklarda kartal, akbaba, atmaca, doğan ve diğer tüm yabani av hayvanlarını bünyesinde barındırmaktadır.



Valla Kanyonu 1994 yılında İstanbul Teknik Üniversitesinden gelen 4 öğrencinin burada kaybolup, 14 gün sonra Cide ilçesinden çıkmaları ve burasını Vahşi Cennet olarak tanımlamaları ile basında yer alıp, doğa severlerin ziyaret yeri haline gelmiştir.

Kanyonun techizatsız geçilmesi mümkün değildir.

Kayseri - Gesi Bağları




Kayseri`ye 18 km. uzaklıkta olan Gesi bağ ve bahçelerinin güzelliği, zümrüt gibi yeşil ağaçları, temiz havası ve sularının bolluğu ile tanınır.

Erciyes dağı`nın doğu yönünde uzattığı kolların arasında bulunan uzun bir vadinin kenarlarında kurulan Gesi`nin tarihçesi konusunda fazla bilgi bulunmamakla beraber kasabanın güneydoğusunda bulunan Kaleböğrü denilen tepenin kuzeybatı yönündeki mağaralar bu güzel beldenin tarihini çok aşağılara çekmekte, neolitik dönemin ipuçlarını vermektedir.

Ayrıca tepenin üzerinde bulunan eski bir yerleşim yerinin kalıntıları da mevcuttur.

Yine Kaleböğrü yamaçlarında iki kaya kilisenin içinde yer alan resimler ve İsa tasvirleri bu bölgenin bir Hıristiyan yerleşim yeri olduğunun sessiz kanıtlarıdır.

Ünlü gezgin Charles Texier`in "Küçük Asya Seyahati" adlı eserinde de belirttiği gibi Kapadokya bölgesinde "Giscissa" adlı çok önemli bir şehir vardı.

Bu ismin Gesi ile benzerliğide dikkat çekmektedir.

Gümüşhane - Tomara Şelalesi

Kütahya - Aizanoi Antik Kenti



Aızanoı kenti, antik Frigya`ya bağlı olarak yaşayan Aizanitis’lerin ana yerleşim merkeziydi.

Çavdarhisar İlçe merkezinde olup, Kütahya’ya 60 km uzaklıktadır.

Penkalas (Kocaçay) Irmağının yukarı kesiminde tanrıça Meter Steunene’nin kutsal mağarası civarında yaşayan Frigyalıların öncülü olarak antik kaynaklarda geçen Azan adlı mitoloji kahramanının su perisi Erato ile efsanevi kral Arkas`ın birleşmesinden Aızanoi şehrinin ortaya çıktığı sanılmaktadır.




Kentin yüksek platosu üzerinde bulunan Zeus tapınağının çevresinde yapılan kazılarda, M.Ö. 3 bin yıllarına ait yerleşim izlerinin ortaya çıktığı görülmüştür.

Helenistik dönemde bu bölge değişimli olarak Bergama’ya ve Bithynia’ya bağlı iken M.Ö. 133 de Roma egemenliğine girmiştir.

Roma imparatorluk döneminde tahıl ekimi, şarap ve yün üretimi sayesinde zenginleşmiş ve ünü bölge sınırlarını aşmış olan Aızanoı’de kesin kentleşme bulgularına ancak M.Ö.I.y.y. sonlarına doğru rastlanmaktadır.

Yine ilk sikkelerin bu dönemde basıldığı bilinmektedir.

Aızanoı antik kenti en parlak dönemini M.S.2 y.y. da yaşamış, büyük imar faaliyetleri görmüş ve bu dönemde bir çok yapı inşa edilmiştir.

Erken Bizans döneminde piskoposluk merkezi iken,7.y.y.dan itibaren bu önemini yitirmiştir.

Tapınak düzlüğü Orta Çağda bir hisara dönüştürülmüştür. Selçuklular döneminde Çavdar Tatarları tarafından üs olarak kullanılmasından dolayı (13.y.y.) buraya Çavdarhisar adı verilmiştir.

Kahramanmaraş - Döngel Mağarası



Döngel Mağaraları 1958/59 yılları arasında Prof. Dr. Kılıç KÖKTEN ve 2005 yılında araştırma yapan Yrd. Doç. Dr. Merih EREK tarafından yapılan arkeolojik araştırmalar sonucunda bu bölgenin Türkiye’nin en eski yerleşim alanlarından biri olduğu tespit edilmiştir.



Yapılan araştırmalar sonucunda elde edilen tarihi bulgular şu anda Kahramanmaraş Müzesinde sergilenmekte olup elde ele geçirilen bu eserlerin paleolitik döneme ait kalıntılar olduğu ve MÖ. 12.000 ve MÖ. 10.030 ait esreler olduğu anlaşılmıştır.

Bu çalışmalarda göstermektedir ki Ülkemizin en eski yerleşim alanlarından biri olan Döngel Mağaraları ne yazık ki yeterince tanınmamakta ve bilinmemekte, aynı zamanda tarih kitaplarında hak ettiği yeri alamamaktadır.