Şair Ziya Osman Saba, 62 yıl önce bugün hayatını kaybetti

[ArtemiS]

Şair Ziya Osman Saba, 62 yıl önce bugün hayatını kaybetti...

Yedi Meşaleciler akımının önemli temsilcisi Ziya Osman Saba, 62 yıl önce bugün hayatını kaybetti.

Saflığın, temizliğin, naifliğin şairi olarak bilinen Ziya Osman Saba, 30 Mart 1910'da İstanbul'da doğdu.

1931 yılında Galatasaray Lisesi'nden, 1936 yılında İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi'nden mezun oldu. Emlak Kredi Bankası'nda çalıştı, Milli Eğitim Basımevi Tashih Bürosu'nda görev aldı.

Lise öğrenciliği yıllarında şiir yazmaya başladı. İlk şiiri 1927'de Servet-i Fünun dergisinde çıktı. Bu dergide tanıştığı arkadaşlarıyla Yedi Meşale topluluğunda yer aldı. Milliyet gazetesinin edebiyat sayfasına ve İçtihad dergisine yazılar yazdı. Varlık, Yücel ve Ataç dergisinde de yazı ve şiirleri yayımlandı.

29 Ocak 1957’de İstanbul’da kalp hastalığı nedeniyle hayatını kaybeden Saba, Eyüp Mezarlığı'na defnedildi.

Şiirlerinde genellikle çocukluk hatıralarının izleri görülen Saba, ev ve aile sevgisi, yoksullara karşı duyarlılık, küçük mutlulukların sevinci, Allah'a ve kadere boyun eğiş, ölüm ve ötesi gibi konuları işledi.



Büyük beğeni gören hikâyesi Mutlu İnsanlar Fotoğrafhanesi'yle de edebiyatseverlerin gönlünde çok özel bir yer edinen Saba, bütün eserleriyle insanlara iyilik ve güzellikleri anlattı.

Küçük mutluluklarla yetinen büyük şair

Ziya Osman Saba, kendisine sorulan "Hatıralarınızın bir nevi tesbiti demek olan hikâyelerinizde hemen hemen sadece kendi hayatınızdan, evinizden ve mahallenizden bahsediyorsunuz. Yazılarınızda sosyal endişelere pek rastlanmıyor. Sizce bir sanatkârın cemiyette bir sosyal fonksiyonu yok mudur?" sorusuna verdiği cevapla küçük mutluluklarla yetinen büyük bir şair olduğunu kanıtlar.

Saflığın, temizliğin şairi Saba, o soruya, şair ve edebiyatçıların yanında bütün insanlara ders niteliği taşıyan şu cevabı verir:

"Hemen hemen sadece kendi hayatımdan, evimden, mahallemden bahsetmişsem, demek ki başka evlere girmemiş, başka hayatlar tanımamışım. Yoksa başka insanlardan, kim bilir belki yalnız onlardan söz ederdim. Hatıralarımı dilediğim gibi kendim tesbit etmeseydim de bir başkası, meselâ beni yakından tanıyan bir sanatçı yazsaydı, acaba ben bir insan olarak sosyal endişe konusu olmaz mıydım? Her sanatçıyı olduğu gibi kabul etmek zorundayız. Ona bir sosyal fonksiyon teklif edemeyeceğimiz gibi sosyal fonksiyonu yok diye de yeremeyiz. Yasak değilse ben de kendi kendimi anlatmış olayım. İnsan insana benzer, bana benzeyen ve daha dünyaya gelip bir gün benzeyecekler kendilerini bende bulacaklar çıkar." Ölümü bir müjde gibi bekleyenlerdendi

Şiirini inancıyla ahenkle buluşturan Ziya Osman Saba, Allah'a ulaşmanın sanatsal formunu büyük bir olgunlukla bulan edebiyatçılardandı.

Ölümü bir müjde gibi bekleyen şairin inancıyla bezediği manzumelerinden olan 'Rabbim Nihayet Sana' adlı şiirini, hatırasına saygı ve minnet hisleri içerisinde paylaşıyoruz:

Rabbim, nihayet sana itaat edeceğiz..
Artık ne kin, ne haset, ne de yaşamak hırsı,
Belki bir sabah vakti, belki gece yarısı,
Artık nefes almayı bırakıp gideceğiz..
Ben artık korkmuyorum, herşeyde bir hikmet var,
Gecenin sonu seher, kışın sonunda bahar,
Belki de bir bahçeyi müjdeliyor şu duvar..
Birer ağaç altında sevgilimiz, annemiz,
Gece değmemiş sema, dalga bilmeyen deniz,
En güzel, en bahtiyar, en aydınlık, en temiz,
Ümitler içindeyim, çok şükür öleceğiz...