Ahilik Haftası İle İlgili Yazı

[SrKn]

Ahilik Haftası İle İlgili Yazı
Ahilik Kültürü Haftası
(8-12 Ekim)
Ahi sözcüğünün, cömert, eli açık, yiğit anlamındaki “akı” sözcüğünden geldiği, daha sonraları “akı”nın “kardeşim” anlamındaki “ahi”ye dönüştüğü kabul edilmektedir.
Ahilik; ticaretin, sanatın ve mesleğin insan onuru, güzel ahlak ve dürüstlükle pekiştirildiği, geçmişi çok eskilere dayanan bir kültürümüzdür. Sanatın ahlakla yoğrulduğu Ahilik, Anadolu’da 13, yüzyılda Ahi Evran tarafından kurulmuştur, Ahilik belirli kurallarla işleyen bir esnaf ve sanatkârlar birliğinin anlatımıdır, Ahiliğin kurucusu Ahi Evran’ın deri işçiliği yaptığı bilinmektedir, Ahi Evran, Ahiliği, yüzyıllarca bütün esnaf ve sanatkârlara yön veren, onların işleyişini düzenleyen, daha sonra da Yeniçeri Ocağının kuruluşunda önemli bir rol oynayıp devlet adamlarının bile Ahiliğe girmeyi şeref saydıkları bir esnaf ve sanatkar kuruluşu durumuna getirmiştir.
Ahi Evran, Anadolu halkının ekonomik durumunu iyileştirmek ve meslek sahibi olmaları için çalışmalar yapmıştır. İşe dericilikle başlayıp önce derici esnafını örgütlemiş, güzel ahlakı ve adaletli davranışı ile çevresinden saygı ve sevgi kazanmıştır. Kurduğu Ahilik örgütünün “Ahi Babası” unvanını almıştır.
Ahilik, kurulduğu dönemlerdeki sosyo-ekonomik ve tarihî güçlüklerin oluşturduğu bir Türk esnaf örgütüdür. Ahilik örgütü, çevresiyle ve toplumla ilişkilerini düzeyli tutmuş ve üretici-tüketici haklarını en iyi bir biçimde düzenlemeyi amaç edinmiştir. Bu örgütün çalışma düzeni o kadar sağlamdır ki kuralları sürekli zamanın toplum düzenine ve gereklerine uyarlanabilmiş, daha sonraları kurulan belediye örgütlerinde verilen hizmetler ve hizmetlerin denetiminde örnek oluşturmuştur. Özellikle, satılan ürünlerin fiyatlandırılması ve etiketlendirilmesinde bir standart ortaya koymuştur. Ahilik sayesinde, Osmanlılarda düşük kalite mal ve hizmet üreten esnafa değişik cezalar uygulanmıştır, Günümüzde de uygulanan kalite, standart, üretici-tüketici ilişkileri, Ahiliğin kurulduğu yıllardan itibaren kesin kurallarla belirlenmiş ve uygulanmıştır.
Ahilik örgütü bütün bu çalışmalarının yanı sıra Türklere özgü ulusal bir kuruluş olarak ortaya çıkmış, tüketici haklarının korunmasının yanında Türklerin Anadolu’ya yerleşmeleri ve vatan edinmelerinde de büyük görevler yerine getirmiştir.
18. yüzyıla kadar Osmanlıda esnaf ve sanatkârlık en verimli dönemlerini yaşamıştır. Ahilik gelenekleri ve daha sonra kurulan lonca teşkilatları, esnaf ve sanatkâr sınıfının hem nicelik hem de nitelik bakımından gelişmesini sağlamıştır. Bu gelişmelerde devlet de görev alarak “derbentçi” denilen memurlar görevlendirmiş ve bu memurlar, ticaret yollarının bakımını, güvenliğini sağlamıştır.
Osmanlı Devleti’nln çökmesi, Ahilik örgütünü de olumsuz etkilemiş, örgüt gün geçtikçe yozlaşmıştır, Bunun sonucunda loncalar bozulmuş, atamalar töreye göre değil, adam kayırmacılığa göre yapılmaya başlanmıştır. Sonunda da esnaf, ürettiği malı satamaz duruma gelmiştir. 1912 yılında loncalar kaldırılmıştır. Böylece Anadolu halkının ekonomik, sosyal ve kültürel yaşamında önemli bir yere sahip olan 700 yıllık Ahilik sistemi de tarihe karışmıştır.
Ahilik ve Ahiler; yurdumuzda girişimci, ülkesine ve ulusuna yararlı işlere yönelmiş bir orta sınıfın oluşmasına öncülük yapmışlardır.
Ahilik; mesleki bir çalışma ile eğitim, dayanışma, örgütlenme ve denetim konularına eğilmiştir, Bunları gerçekleştirirken de daha o zamanlarda müşteri odaklı bir yaklaşımda bulunarak fiyat, kalite ve standart konularında çok önemli çalışmalar gerçekleştirmiştir,
Ahilik haftası süresince okullarımızda ve yurdumuzda Ahilik kültürünü tanıtıcı çalışmalar yapılır. Yurdun dört bir yanında kutlama komitelerinin girişimleri ile sempozyumlar, paneller ve gösteriler düzenlenir. Ahi sofraları kurulur. Ahiliğin geleneksel törenlerinden “Şed Kuşatma” gösterileri yapılır.
Bütün bu etkinliklerin amacını şöyle açıklayabiliriz: Türk esnafının önderi, kooperatifçilik, sendikacılık, standart üretim, kalite ve fiyat kontrolünün öncüsü olarak bilinen Ahi Evran’ın çağdaş yaşam şartlarına uygun törelerini yaşatmak, sanat ve ticarette iş ahlakını yerleştirmek ve Ahilik geleneklerini hem yurdumuzdaki hem de diğer dünya milletlerindeki esnaf ve sanatkarlara duyurmaktır.
alıntıdır.