ABD’de yapılan bazı araştırmalara göre, insanlar “güzel” bireylerin, başkalarına göre daha dışadönük, daha popüler ve daha mutlu insanlar oldukları varsayımını yapıyorlar.

Bu konudaki ilginç araştırmalara bir örnek verelim. Araştırma, yalnızca erkeklerden oluşan iki katılımcı grubu üzerinde yapılmış. Her iki gruptaki katılımcılara da, başka bir katılımcıya ait olduğu söylenen birer kadının fotoğrafı gösterilmiş ve bu kadınla birer telefon görüşmesi yapacakları bildirilmiş. Katılımcıların bir grubuna dış görünüş bakımından çekici bir kadının, ikinci grubaysa çekici olmayan bir kadının fotoğrafı gösterilmiş. Geçekteyse, katılımcıların hiçbirinin, telefonda daha önceden fotoğrafını gördükleri kadınlarla konuşmadığını belirtelim. Araştırmacılar, telefonda çekici bir kadınla konuştuklarını düşünen birinci gruptaki katılımcıların tavırlarının, ikinci gruptakilere göre çok daha sıcak ve kibar olduğunu gözlemişler. Dahası, telefondaki kadınların konuşma biçimlerinin de konuştukları erkek katılımcıların tavırlarına göre değiştiği görülmüş.
Aynı araştırma, kadınlarla erkeklerin rolleri değiştirilerek yeniden yapıldığında, kadınların da çekici olduğunu düşündükleri erkeklerle konuşurken daha sıcak ve kibar oldukları görülmüş.

Psikologlara göre, güzel insanların “iyi” de oldukları konusundaki önyargı, başka insanların onlara, bu yargının doğrulanmasını sağlayacak biçimde yaklaşmasına neden oluyor. Dış görünüş bakımından şanslı insanlar, küçüklüklerinden başlayarak çevrelerindekilerden hep olumlu ve sıcak mesajlar alıyorlar ve bu da toplumsal becerilerinin gelişmesine neden oluyor.

Ancak yine de güzelliğin bakanın gözünde olduğu özdeyişini anımsamakta
yarar var.