Bir ağaca baba diye bakmak

**semragül** · 20.04.2015, 00:20

Bir ağaca baba diye bakmak

Siz bir ağaca baba diye baktınız mı hiç?
Yüreğinize dilinize kelepçe taktınız mı hiç?
Vatan için çile çekip ağıt yaktınız mı hiç?
Siz bir ağaca baba diye baktınız mı hiç?

Her sabah evden çıkarken karşısında durup,bu bizim babamız diyerek yapraklarını okşadığınız hele bir de,gölgesinde oturup babacığım diye ağladığınız bir ağacınız oldu mu?

Sokağa çıkarken komşularınıza selam vermeyi,
Misafire cömert olup,garibin kalbini kazanmayı,
İhtiyarlara hürmeti,çocukların başını okşamayı,
Her sabah tembihleyen bir ağacınız oldu mu hiç?

Yıl 1915 aylardan Mayıs.
Isparta’nın Keçiborlu ilçesinden Kocayusufoğullarından Yusuf oğlu Kadir.Kadir Çavuş derlerdi ona.Çünkü askerliği pek severdi.

Cebinde celbi evine geldi.Yedi yaşındaki oğlu Yusuf ile altı yaşındaki kızı Zehra'nın minnacık ellerinden tutup kapının önüne çıkardı evlatlarını.

Bir gün evvelinden getirip suya ıslattığı,çınar fidanını parmağıyla göstererek:
-Yavrularım dedi,gözyaşı dökerek.Şu gördüğünüz fidan sizin babanız.Onu da öyle sevin beni nasıl seviyorsanız.

Şimdi toprağa gömeceğiz onun kökünü.
Ona siz baba,babam diyeceksiniz.
Beni sevdiğiniz gibi onu da seveceksiniz.
Özlerseniz beni onu gözyaşınızla sulayacaksınız.

Önce mezar gibi bir çukur kazdı Kadir Çavuş.Çocuklarını kollarının arasına aldı sevdi kokladı.Koydu fidanı kazdığı yere dibini toprakladı.Arkasından ekledi:

-İşte babanız,evinizin direği.
-Baba biz buna nasıl baba diyebiliriz,diye sordu çocuklar.
Kadir Çavuş:
-Onu siz büyüyünce anlayacaksınız yavrularım.
Konuşuyordu Kadir Çavuş,ağlayarak konuşuyordu.
Hakkınızı helal edin diyordu vatan beni bekler.
Çanakkale beni bekler,Çanakkale beni bekler diyordu.

Yalvarıyordu kadir Çavuş.
-Aman yavrularım diyordu.Bu fidana iyi bakın diyordu.Ona bana baktığınız gibi bakın diyordu.

Kadir Çavuş Çanakkale'ye gidiyordu.Dönüp dönmeyeceğini bilmiyordu.
''Onu her gördüğünüzde beni hatırlayın,onu her gördüğünüzde beni hatırlayın'' diyordu.

Siz bir ağaca baba diye baktınız mı hiç?
Yüreğinize dilinize kelepçe taktınız mı hiç?
Vatan için çile çekip,ağıt yaktınız mı hiç?
Siz bir ağaca baba diye baktınız mı hiç?

Kadir Çavuş döndü arkasını,çıktı ve gitti.
Gidiş o gidiş.
Kadir Çavuş bir daha geriye dönmedi.
Kadir Çavuş.. O benim babamdı.

Alıntı

20.04.2015, 00:20	#1 (permalink)
semragül Ne mutlu eğri zamanda, Doğru yerde durabilene. Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.	Bir ağaca baba diye bakmak Bir ağaca baba diye bakmak Siz bir ağaca baba diye baktınız mı hiç? Yüreğinize dilinize kelepçe taktınız mı hiç? Vatan için çile çekip ağıt yaktınız mı hiç? Siz bir ağaca baba diye baktınız mı hiç? Her sabah evden çıkarken karşısında durup,bu bizim babamız diyerek yapraklarını okşadığınız hele bir de,gölgesinde oturup babacığım diye ağladığınız bir ağacınız oldu mu? Sokağa çıkarken komşularınıza selam vermeyi, Misafire cömert olup,garibin kalbini kazanmayı, İhtiyarlara hürmeti,çocukların başını okşamayı, Her sabah tembihleyen bir ağacınız oldu mu hiç? Yıl 1915 aylardan Mayıs. Isparta’nın Keçiborlu ilçesinden Kocayusufoğullarından Yusuf oğlu Kadir.Kadir Çavuş derlerdi ona.Çünkü askerliği pek severdi. Cebinde celbi evine geldi.Yedi yaşındaki oğlu Yusuf ile altı yaşındaki kızı Zehra'nın minnacık ellerinden tutup kapının önüne çıkardı evlatlarını. Bir gün evvelinden getirip suya ıslattığı,çınar fidanını parmağıyla göstererek: -Yavrularım dedi,gözyaşı dökerek.Şu gördüğünüz fidan sizin babanız.Onu da öyle sevin beni nasıl seviyorsanız. Şimdi toprağa gömeceğiz onun kökünü. Ona siz baba,babam diyeceksiniz. Beni sevdiğiniz gibi onu da seveceksiniz. Özlerseniz beni onu gözyaşınızla sulayacaksınız. Önce mezar gibi bir çukur kazdı Kadir Çavuş.Çocuklarını kollarının arasına aldı sevdi kokladı.Koydu fidanı kazdığı yere dibini toprakladı.Arkasından ekledi: -İşte babanız,evinizin direği. -Baba biz buna nasıl baba diyebiliriz,diye sordu çocuklar. Kadir Çavuş: -Onu siz büyüyünce anlayacaksınız yavrularım. Konuşuyordu Kadir Çavuş,ağlayarak konuşuyordu. Hakkınızı helal edin diyordu vatan beni bekler. Çanakkale beni bekler,Çanakkale beni bekler diyordu. Yalvarıyordu kadir Çavuş. -Aman yavrularım diyordu.Bu fidana iyi bakın diyordu.Ona bana baktığınız gibi bakın diyordu. Kadir Çavuş Çanakkale'ye gidiyordu.Dönüp dönmeyeceğini bilmiyordu. ''Onu her gördüğünüzde beni hatırlayın,onu her gördüğünüzde beni hatırlayın'' diyordu. Siz bir ağaca baba diye baktınız mı hiç? Yüreğinize dilinize kelepçe taktınız mı hiç? Vatan için çile çekip,ağıt yaktınız mı hiç? Siz bir ağaca baba diye baktınız mı hiç? Kadir Çavuş döndü arkasını,çıktı ve gitti. Gidiş o gidiş. Kadir Çavuş bir daha geriye dönmedi. Kadir Çavuş.. O benim babamdı. Alıntı Benzer Konular 'Kadın Hakları Diye Birşey Yok' Diye Bağırdı.... Heyecan Olsun Diye Kendisini Canlı Bomba Diye İhbar Etti... Meleğimm Diye Yazılır Papatyaam Diye Okunur Nice Yaşlara... Bülent Serttaş - Sen Diye Diye (2013) Albüm Tanıtımı... Seni özledim diyorsam ; Bil diye değil , gel diye.... Paylaş Share this post on Twitter Papatya beğendi. Follow @Forumaski __________________