Şimdi bu kelimeyi herhangi bir inanç veya dinle bağdaştırmak haksızlık. Bu tamamen kafanın yapısıyla alakalı. Eğer içi örümcek bağlıysa hangi inanca sahip olduğu önemsiz. Yani Allah'a inanan da ateist de yobaz olabilir. En son "dondurma yiyen çocuklara sataşan cübbeli bir tayfa" çıktı. çocukların yaptığı da hata sonuçta o senin büyüğün o konuşma tarzı olmadı. Ama kimsenin kimseye müdahale etmeye hakkı yok. Nasıl ki o cübbeli benim orucumda karşımda istediğini yiyip içiyor, benim inancıma saygısızlık edip bana ateist diyorsa Ramazanda da benim yiyip içmem gayet doğal tek fark ben onun inancına hakaret etmiyorum. Ülke iyiden iyiye İslamiyet öncesi karanlık döneme doğru gidiyor. Kimse bana İslamiyet bu demesin. İslamiyet hoş görü dinidir. "Kafanı keserim" nasıl hoşgörü oluyor. Bunlar Kuran-ı okumadan ahkam kesen YOBAZlar. Camide kuran okunduktan sonra hoca camiye yardım istemek için Türkçe para istiyor. Neden ? Çünkü arapça söylese kimse anlamayacak ! O okunanların da anlaşılması lazım. Biraz okusunlar o kitabı. Okusunlar ki insanlara da hayvanlara da saygılı olmayı öğrensinler. Hoşgörüyü; MÜSLÜMANLIĞI öğrensinler.

'berberin solumazı, tellağın terlemezi, aklı selim'in bezdirmezi makbuldür’, gözleri de dinlendirelim deyip yazı orucu tutmaya niyet ettik niyet eyledik ki, ‘fikrimiz gelmesin’ diye haberleri göz ucuyla okumaya kalktığımız demlerde ortalık birbirine girdi.

Eskiden böyle değildi…Buraları hep dutlukken, aha ş’oraları da zeytinlikken, biz de ayağımızda rugan ‘aykap’lar, üstümüzde kat kat tafta entarilerle, düzgün taranmış bir kız çocuğu iken, İsmet İnönü’nün üstü açık arabada, silindir şapkasını çıkarıp kaldırımda yürüyen ahaliyi selâmlamasına zıplayarak el sallar idik…

Babalar papyon takar, anneler, evde ayakkabı üzerine galoş giyerler idi. Ş’oraları hep dutluk, bağlık bahçelikti…Başını bağlayanlar sadece 1800’lerin sonunda doğanlar idi. O da resim çekilirken…

Annemlerin müsaitseniz akşamları size oturmaya geldiği tayyörlü zamanlarla, “Ben senin taaaa bıyığını sinkaf ederim” zamanları, hatta Cumhurbaşkanları’nın araba penceresinden “Ne diyon sen lan!!” diye bağırdığı zamanlar arasında fena halde sıkışmış vaziyetteyiz.

Buraları hep dutlukken, daha bu amentülü tosuncuklar da ortada yoktu. Kerpiç evlerin izbe odalarında tesbih çekip, sure hafızlamaya çalışıyorlardı. Ankara Gazi Osman Paşa’nın aha ş’ordan yukarısı tarlayken, liberalizm and vahşi kapitalizmle henüz gerdeğe girilmemişti.

Arap sermayesi, Arap özentisi hayatlar yoktu, halıların silindiği arap sabunu vardı bir tek.

Enseyi karartmaktan bahsettim efenim ameleyi solaryuma sokmuşlar, “İlle de amele yanığı” demiş.

Yobaz bir din inancına sahip olupta aynı zamanda hem cahil hemde başkalarının aklı ile yaşayan kişiye denir bana göre. Aşırı cahil ve aynı zamanda gelişime müsait olmadıkları için yaşadığı dar kalıplar içinde çevresini etkilemeye başlarlar. Diğer bir mevzu yobazları kullananlardır. Bunlar sadece din tacirleri değil aynı zamanda dine karşı düşmanlık besleyenlerde olabiliyor.

__________________

En çabuk galeyana gelen kesimdir. Linç etmeye müsaittirler.