Çelişkili ifadelerle inananlarının akıllarını karıştırmaktan başka bir şey değil bunlar.

__________________

Bugün herkes istediğine inanmakta serbest..yarın değil.

__________________
''Şîrler pençe-i kahrımdan olurken lerzân
Beni bir gözleri âhûya zebûn etti felek''

Dinde zorlama yoktur, İnsan hürdür elbette. Dileyen dünyada pişer, dileyen âhirette!

Cengiz NUMANOĞLU

__________________

Ne güzel bir söz..elinize sağlık

__________________
''Şîrler pençe-i kahrımdan olurken lerzân
Beni bir gözleri âhûya zebûn etti felek''

Dini kötüye kullanan insanlar yüzünden oluştu hep bu algılar.

Ateizim tanrıyı reddetmek mi inanmamak mı ? Eğer reddetmekse var olan bişeyi reddetmek onun var olmadığını göstermez ki inanmamaksa eğer bu da onun var olmadığını göstermez..! Ha var olmadığını ispat edebiliyorlar mı hayır sadece küçük kelime ve akıl oyunları ki bunları discoveryde inanılmaz sihirbaz dynamo da yapıyo çok tatlı yaaaaa maviş maviş..

Var olduğuna inandıkları birşeyi inkar ediyor olmaları,çelişkili.
Kendi tercihleridir,saygı duyarım.

__________________

İnsan ebedi hayat için yaratılmıştır. İmtihan mekanı olan dünyadaki ameline göre kişi, “ya cennet bahçelerinden bir bahçeye veya cehennem çukurlarından bir çukura” gidecektir. Elimizde olmadan bulunduğumuz bu dünyadan istesek de, istemesek de göçeceğiz. Ergeç sıra muhakkak bize gelecek.

Ebedi hayat için yaratılan insanın şuur altında da “ebedilik” hissi yatar. Öleceğimize inanmak istemeyiz. Bütün hesaplarımız, davranışlarımız hiç ölmeyecek havası içindedir. Bir yandan da ölüm gerçeğini bütün soğukluğu ile hissederiz. Aciz hallerimizde, hastalıkta, yakınımızın vefatında bu gerçeğin korkusu ile sarsılırız.

Ateistler (tanrıtanımazlar) bu garip çelişkiyi daha yakından hissederler. Bir yandan Allah’a ve ahirete inanmayı reddederler, diğer yandan ölüm korkusu devamlı onlarla içiçedir. Bu yüzden tanrıtanımazın hayatı (özellikle yaşlılık dönemi) ve ölümü, tabii olana (yani fıtrata) teslim olmamaktan dolayı korku içinde korunarak geçmektedir. Bazıları bu korkuyu kaldıramamakta ve intihara yönelmektedir. Bir kısmı ise çözümü Allah’a imanda bulmakta, diğer bir bölümünün akıbeti bunalımlara ve cinnetlere kadar varmaktadır.

Ömrünün son yıllarını ölüm korkusu ile geçiren fikir adamı ve felsefecilerden biri, cinsel teorisi ile tanınan Sigmund Freud’dur.Allah’a ve dine inanmayı illüzyon (yanılsama) ve çocuklardaki baba korkusuna dönüş kabul eden Freud, 40 yaşından sonra fikr-i sabit şeklinde ölüm korkusu illetine tutulmuştur. Hayatı “ölüme karşı direnmeden ibaret” şeklinde tarif etmiş, hergün bu korku ile sarsılmıştır. Öyle ki, birisi ile vedalaşırken “yeniden görüşmek üzere” dedikten sonra, “belki de bir daha görmeyeceksiniz” diye ekler olmuştu. Sonraları çene kanserine yakalanınca bu korkusu daha da arttı. Ölüm içgüdüsünden bahsetmeye başladı Artık ona göre hayatın gizli gayesi ölümdü ve bu sebeple insanın ölmek zorunda olması düşüncesi de, ölüm korkusunu hafifletmeye çalışan bir teselli şekliydi.

Allah’a ve ahirete iman eden kişinin, mantıki açıklamalar karşısında zihnindeki ölüm, sadece ibadete teşvik edicidir. İnançsızın korkusu kendisini öyle rahatsız eder ki, beynini kemiren bu kahredici düşüncelerden kurtulmak için çılgınca kaçışlara saplanır, kendince çare arar. Kimisi uyuşturucu maddelere veya alkole başvurur. Bazıları da delice yaşamaya, eğlenceye dalarlar. Bu yollar, beyinleri geçici olarak uyuşturmaktan öteye gidemez. Bazı kimseler ise, zihninde karşı bir düşünce kurma yolunu dener. Bir kısım tanrı tanımazlar, düştükleri çelişkiyi kaldıramayarak akli dengelerini kaybetmiş ve bunalımlar içinde ölmüşlerdir..

Tuvalete girip “varsan beni çarp” diye duvarlara seslenen ve çarpılmayınca oradan tanrıtanımaz olarak çıkan ateist tipin durumuna gelince; muhakkak bir akıl hastanesinde müşahede altına alınmasının gerektiği kanaatindeyiz.

Tanrıtanımazların ölümleri de hayatları gibi ibretlerle doludur..

Sonsuzluğa uzanan kainat içinde bir nokta kadar dahi yer işgal etmeyen ölümlü insanoğlu, huzura ancak Allah’a (c.c) ve ahirete inanmakla erebilir. Yoksa ölüm korkusu onu devamlı kemirir ve hafakanlara boğar..

Kaynak: Strese Son / Doç. Dr.Sefa Saygılı (Ruh Hastalıkları Uzmanı)




- Ateist geçinenler veya ateistlikten geçinenler, Tanrı’yı göremediklerini, laboratuarlarda deneylerle O’nun varlığını kanıtlayamadıklarını, kanıtlanamayan şeye inanamayacaklarını iddia ederek, güya masum bir gerekçe öne sürerler. Oysa deneylerle kanıtlayamadıkları o kadar çok şeye inanırlar ki! Aklın, zekânın, duyguların varlığı da deneylerle kanıtlanamaz ama bazı işaretler onların var olduğunu gösterir bize. Kaldı ki deneylerle kanıtlanmış bir şeye inanılmaz, yalnızca doğruluğu kabul edilir. İnanmak, inandığımız kişinin varlığını değil O’nun sözlerinin hak (mutlak doğru) ve işleriyle güvenilir olduğunu kesin biçimde kabul etmektir. Nitekim güvendiğimiz kişilere inanırken onların varlıklarını değil söz ev davranışlarının doğruluğunu onaylamış oluruz.

Bilimsel deneyler, doğada var olan somut varlıkları daha iyi tanımak, sosyal yaşamı kolaylaştırmak için yapılır. Yoksa sosyal yaşamın kendisi deneylenmez. Yaşanmış bir sosyal olayı geri alıp tekrarladığınızda, artık o, yeni bir sosyal olay olur. İşlenmiş bir cinayet tekrarlanmaz, yapılan hırsızlık tekrarlandığında, yeni bir olay gerçekleşir. Dürüst bir tavır, adil bir yargılama, hakka hukuka bağlılık, bilimsel deneyin dışında kalır. Çünkü bilimin amacı, var olanı (varlığı) incelemek; sosyal yaşamın(dini değerlerin) amacı ise, olması gerekeni konu edinmektir. Demek ki ateistlik savunucuları, dinsel argümanları reddederken kendi sosyal yaşamını ıskalamakta.

alıntıdır.

__________________

.
.
.
.






.
.
.


why so serious?

Ateizim üzerine söylenen her söze seylenecek karşı bir sözümüz vardır ama bence bazıları o kadar saçma ki, çelişkisi ve cevabı kendi içinde. Dolayısıyla cevap vermeye bile gerek kalmıyor.

Başta @[Link'i Görebilmeniz İçin Kayıt Olunuz.! Kayıt OL] ve @[Link'i Görebilmeniz İçin Kayıt Olunuz.! Kayıt OL] olmak üzere çok güzel cevaplar verilmiş. Ağızınıza ve yüreğinize sağlık

__________________