Besledim…

Ağaran saçlarıma dertten kurdele taktım
Bu onulmaz yarayı bilmem nereden kaptım
Gözlerimden yaş olup kendi gönlüme aktım
Dert bende sefa sürdü, sözlerimle besledim...

Katmerleşip oturdu, karşı dağın buzuydu
Çölde hoyrat savrulan gönüllerin tozuydu
Anasından ayrılan bir kınalı kuzuydu
Aşk bende sefa sürdü, gözlerimle besledim…

Umutlarımda an’dı gözlerinle buluşan
Somutlarımda candı kaderimle dalaşan
Damarlarımda kandı kederimle dolaşan
Zevk bende sefa sürdü, közlerimle besledim...

26.01.2011
Necati ŞİMŞEK
Ankara

__________________
Hayatı ŞiiRler le yaşarsanız, ŞiiR gibi yaşarsınız...

Yürekte kalan bir şeyler olduğu sürece beslediklerimiz hiç bitmez bazen.Güzel bir şiirdi, emeğinize, yüreğinize sağlık olsun

Her şeyi beslemeye besliyoruz da, içimizden geçenler güzel duyguların güzelliklerle birleşip beslenmesi...
Teşekkür ederim değerli yorumunuza...

__________________
Hayatı ŞiiRler le yaşarsanız, ŞiiR gibi yaşarsınız...