Sensizliği Yazmak İstedi Kalemim...

Sensizliği Yazmak İstedi Kalemim...
Aslında Kararsızdı Başlarken...

Giden Seni mi Yazmalıydı, Yoksa Bende Kalan Seni mi ?
Ne Şekilde Olursa Olsun...
Neyi Anlatırsam Anlatayım...

Hangi Yönüyle Bakarsam Bakayım Ayrılığa Hepsi Aynıydı...
Hepsi Aynı Acıydı...
Tarifi Yoktu...

Kelimeler Yetersizdi
Geceler Hepsinde Uykusuz, Sabahlar Her Birinde Aynı Derece Yakıcıydı...
Güne Sensiz Merhaba Demek Ne Kadar Zorsa, Gecelere Sensiz Düşlere Dalmakta O Kadar Zordu...

İçimdeki Çocuksu Kırgınlığımı...
Belki de Bana Gelmeyişinin...

Beni Sevmeyişinin Burukluğu Gözlerimdeki...
Ne Sevmekten Alabiliyorum Kendimi, Ne Yokluğuna Tükenmekten...

Ağlayamıyorum...
Birikiyor İçime Tane Tane Yokluğunun Acısı...

Kurumuş Bir Kaç Güz Yaprağı Gibi Solgun Ümitlerime Tutunuyorum...
Tuttuğum Her Dal Kırılıyor Birer Birer...
Ve Düştüğüm Yer Yine Sen Oluyorsun!

Bırakamıyorum Sana Gelen Yanımı...
Gidemiyorum Tutsağı Olduğum Sevdandan...
Oysa Sevda Sensizliğe Tutulmaktı...

Seni Doyasıya Sevmeyi Özledim Hüzün Kokan Akşamlarda...
Seni Özlemeyi Özledim İçimdeki Külü Kalmış Yangınlarda...

Kulağına Aşk'ı Fısıldamayı Özledim İçimizi Titreten Gecenin Sıcaklığında...
Hani Yüzümü Güldüren Gözlerin Var ya, İşte O Gözlerdeki Fırtınada Yüzmeyi Özledim...

Öyle Derin, Öyle Yüce ki Seni Sevmek...
Bazen Duygularım Okyanuslardan Bile Büyük Oluyor Yüreğimde...

Arzız Dalgalar Gibi Akmak İstiyor Yüreğine...
Bazen Susuyor Dilim, Ama Yüreğim Feryada Geçiyor Bu Seferde...

Ne Yapsam Anlatamıyorum ki Sana Sevgimi....
Her Yazdığım Yazıda Eksik Kalıyor Sanki Bir Şeyler...

İstiyorum ki Her Kelimen Ber Hecen Bana Olsun...
Tıpkı Benim Sana Olduğu Gibi...

Oysa Ne Çok Şey Var Anlatmak İstediğim...
Ama Yok ki Bunlar İçin Kelimelerim...
Yetersizim...

Tek Bildiğim Yüreğim...
Sevgim....
Seviyorum Diyebildiğim...

Gözlerimden Gece Masalları Dökülüyor Usuldan...
Öksüzlüğümü Avutuyor İnandığım Hayaller...

Her Şeyden Biraz Sen Oluyorum, Biraz Biz...
Depremler Yaşıyor Yüreğim!

Ellerime Yağmur Diye Yokluğun Yağıyor...
Yüzümde Sensizliğin Hüznü...

Yüreğim Can Çekişiyor...
Gecelerin Zindan Karanlığı Daha Çok İşliyor Beynime...

Suskunluk Canımı Daha Çok Acıtıyor...
Ben Kaybolduğum Sözcüklerini Arıyorum...

Ve Susuyorum Sana, Avaz Avaz Bağırırken! Gel Diye...
Bir Ses Vermedin Duvarlarıma...

Gözlerinden Bir Işık Sermedin Sancılarıma...
Ama Usanmadım Seni Sevmekten...

Bıkmadım Seni Özlemekten...
Gün Geldi Susuzluğuma Su Diye Kana Kana İçtim Özlemini...

Boşaldıkça Bardak, Seni Doldurdum Dudaklarıma...
Sözlerim Sakın Acıtmasın İçini...

Sevmediğinden, Özlemediğinden Değil Bunca Söz Bunca Cümle...
Yokluğundan Bu Sancı...
Üstüm Başım Özlem...

Yüzüm, Gözüm, Ömrüm Hasretinin İnce Derdinde...
Hani Bunca Acı Sadece Sesinin Yokluğunadır...

Farkındayım, Suskunluğun Bir İmtihan Bana...
Sustuğun Her Kelimede Büyütüyorum Yetim Güllerimi...

Sensiz Gecelerimi Uykusunda Sana Bölerken Ben Sana Kaçıyorum Katar Katar...
Açılmadıkça Sessizliğin Kapıları, Kovuluyorum Tüm Bildiğim Cümlelerden...

Ve Kaçak Bir Yalnızlığa Sarkıtılıyor Gövdem...
Kana Bulanıyor Dudaklarım...

Koparıldıkça Tenimden Bir Parça, Toprağa Karışıyor Düşlerim... Temizlenip Yeniden Yüreğimden Kök Salıyorum Sana...
Büyüdükçe Sana, Seni Anlattıkça Rüzgar, Sen Oluyorum Cümlelerin Sen Diye Bittiği Yerde...