Oğluma mektup

Oğlum sen,
Daha doğmadın fakat doğacaksın.
Belki görüşemeyiz diye yazıyorum,
Çünkü sana bırakacağım miras,
Sadece bir yas.

Annen
On üç yaşında verecek bu mektubu sana,
İlkokulu bitirmiş olacaksın.
Soracaksın,
Nereden biliyordu diye,
Genç yaşında öleceğini babam.
İşte o zaman,
Resmimi al ve iyi bak,
Anlarsın,
Zamanın ellerinde nasıl çözülmüş bu yumak.

Uyumak,
Cahillerle aptallara yakışır.
Sen,
Daha güçlü girmek için savaşa,
Çocukken öğreneceksin acı çekmeyi,
Ve aslanın karnından,
Tırnaklarınla sökeceksin ekmeği.

Belli olmaz
Belki de,
Kitaplarım kapış kapış satılır aç gezdiğim caddelerde,
Zengin olursun.
Eğer
Paranın verdiği sarhoşluk,
Döndürürse başını,
Ve unutup savaşını,
Doyarsan biri açken,
Isınırsan,
Gülersen,
Hırsız da sensin,
Alçak da sen.

Sokaklarda da yatsan,
Ağzından kan gelse de,
Kendin için bağırmayacaksın.
Yalnız halkın acısı olacak yüreğinde,
Yalnız halk için çıkacak sesin,
Bunu böyle istiyorum senden,
Böyle bilesin.

Muammer Hacıoğlu