Âşık tek başınayken bile yalnız kalamayan adamdır. Yalnız kalamaz o, ya sevgilinin hayali vardır ya sen kendisi. Hz. Mevlana gibi seslenir ; ”İki gecem var ikisinde de uykusuzum, biri sensiz olduğum gece. Hasretin bırakmaz ki gözüme uyku girsin. Diğeri senle olduğum gece. Yanımda sen varken uyumak olur mu?” Âşık yalnız kalamaz hafız. Ayrılık, hasretlik de kâr ediverir bazen câna. Almış âşık başını sevgilinin yanına gitmiş. Boynunu bükmüş ‘özledim’ demiş, perişanım, derdim çok, gamım çok, kederim çok. Âşığın kederi olmaz hafız ! Âşıkta keder ne arar ? Sevgilinin yüzünü gördüğün anda bitiverir bütün kederler, bütün tasalar, bütün dertler. Belki Hz. Mevlana onun için der ; Kimisi yüzünü sevgiliye döner, kimisinin yüzü sevgiliye dönmüştür..

Aşık yalnız kalamaz. Kalkar gider sevgilinin yanına. Derdini, tasasını anlatır. Sevgili güler, ayaklarını âşığının dizlerine koyar ve döner bakar ;
‘kederin var mı?’ Durur bir âşık, yoklar kalbini ‘yok!’ deyiverir. Mâşuk güler. Var deseydin, yalancısın diyecektim.

Sevgilinin yüzünü görünce kalbinde hâlâ dert olan adam aşk iddiasında bulunmasın. Sesini duyunca, hayali hatırına gelince, kalbini yoklayınca, kalbinde hâlâ dert varsa, keder varsa, gam varsa sen âşık değilsin hafız.. Çünkü sevgilinin derdi öyle bir derttir ki ; bütün dertleri siler, kaldırır, atar. Ayrılık, hasretlik kâr eder bazen câna. Seher yelinden haber gönderir âşık. Âşığa herşey onu söylemezse o adama âşık denir mi ? Seher yeli güzel bir koku getirse ”Yâr oturmuş yele karşı, alıp getirdiği koku onun kokusu” diyemeyen adam âşık mıdır ? Yüzüne yağan kar tanesini sevgilinin parmakları zannetmeyen, bir bardak çayı iki tane söyleyip ”İki çay söylemiştik ordan, birisi açık, keşke yalnız bunun için sevseydim seni”. Ne güzel demiş Cemal Süreyya. İki çay söyler orda birisi açık, birini kendi yerine, diğerinin sevgilinin yerine içer.

Herşey onu söyler. ‘Bana herşey seni hatırlatıyor’ diyen adam âşık değil, unutkandır. ‘Hiçbir şey seni unutturamıyor’ diyen adam aşktan birazcık haberi vardır. Birazcık haberi oluşu ; hiçbir şey unutturamıyorsa onu hala kendisi vardır. Tam haberi olsa kendisi de kalmayacak. Âşık mâşuk varsa hâla orda aşk yoktur hafız. yok etmiyorsa aşk yoktur.

Ve bir ümit beklersin. Bir gün olur perdeyi yar kaldırır, seyrül cemaliyle bizi güldürür..