“Aşk büyüdü, aşk!”
Kocaman oldu aşk.
O ‘aşk’ın adını göğsüne sakladın mı?
O küçücük şey kalbine konduğunda
O’nu sulayıp büyüttün mü?
Yüzünü güneşe çevirdin mi?
Yoksa hiçbir şey yapmadan rüzgârın yapraklarını tek tek savurmasına göz mü yumdun? Tükettin mi her şey gibi o mucizeyi de?
Sanki bulması çok kolaymış gibi bir kalemde sildin mi?
Doya doya dörtnala sevişmek varken günübirlik yüzeysel sevişmeleri mi tercih ettin?
Öyleyse yazık,
çünkü “Aşklar da bakım istiyor öğrenemedin gitti.”
Cemal Süreya